Hel yeah! De Molen H&V Misto B.A. is back.

Από το τελευταίο (και πρώτο δηλαδή) άρθρο μου, έχουν περάσει περίπου τρεις μήνες. Λέω περίπου γιατί η Big Chouffe που καταναλώθηκε με μεγάλη ευκολία το μεσημέρι, παρέα με γνωστότατο μέλος των Beerαματισμών, δε με αφήνει να θυμηθώ ακριβώς. Ακόμα όμως και να θυμόμουν, αυτό που σίγουρα δύσκολα θα βάλω σε τάξη είναι το πόσες μπύρες έχω πιει κατά τη διάρκεια αυτού του (περίπου) τριμήνου. Φταίχτης για αυτό, όπως φυσικά και για τη μπύρα με αφορμή την οποία γράφω το άρθρο, είναι ο γνωστός πλέον SkullSplitterμ.

De Molen Hel & Verdoemenis Misto Barrel Aged το λεπόν, μια μπύρα που έχει παρουσιαστεί και παλιότερα στους μπυραματισμούς. Πού ακριβώς θα βρείτε στις παλιότερες παρουσιάσεις! Πάνω πάνω στη σελίδα έχει το πεδίο «Αναζήτηση». Εκεί θα τις βρείτε!

Για τη De Molen δε νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη έχουν ειπωθεί κατά καιρούς (βαριέμαι άλλωστε!). Ό,τι κι αν έχω δοκιμάσει από αυτό το ανατρεπτικό ζυθοποιείο, ακόμα κι αν δεν με έχει κάνει να πω ουάου, σίγουρα κράτα ένα πάρα πολύ υψηλό επίπεδο. Από τις μπύρες πάντως που πραγματικά με ενθουσίασαν, ήταν και η Misto. Ήταν άλλωστε και η πρώτη πΧιοτικΙά μπύρα που μπήκε στο γραφείο, γεγονός που δηλώνει πως και η συνέχεια πρέπει να (και θα) είναι ανάλογη.

Η Mistoμ λοιπόν βρέθηκε στα χεντκουόρτερς μας συνοδευόμενη από τον φίλο Χρήστομ! Και επειδή ο φίλος Χρήστομ ήθελε να κάνει μεγαλειώδη είσοδο, μπήκε παρέα με μια άλλη καλή του φίλη, Ρωσοολλανδή κι αυτή, την Tsarina (Esra). Αυτή όμως την αφήνουμε για άλλη φορά, μη νομίζει δηλαδής ότι επειδή είναι όμορφη, μας έριξε με τη μία! Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι η 25 Μαρτίου επέβαλε ένα ωραίο κλείσιμο της μέρας που είχε ξεκινήσει με τσίπουρα και μπακαλιάρους για μερικούς, και ρετσίνες και ψητά για άλλους. Πέρα από αυτό όμως, ήταν και ένα ευχάριστο και μεθυστικό διάλειμμα από τις γεμάτες με αρώματα και γεύσεις (και άγχος, και τσακωμούς, και αποτυχίες ορισμένες φορές) δοκιμές μας. Σαν να το ήξερε όμως η μυστηριώδης Ολλανδή (ή ο κύριος της;) και ήρθε πάνω στην ώρα για τα σοκολατένια κεκάκια.

Ανοίγοντας το καλυμμένο από βουλοκέρι καπάκι της, έρχονται τα πρώτα αρώματα από ξύλο, σε συνδυασμό με έντονη σοκολάτα και αρκετό καφέ. Το χρώμα της στο snifterάκι, κατΊμαυρο, με λιγοστό καφέ, και οπτικά υπέροχο αφρό, που εξαφανίστηκε σχετικά γρήγορα. Κουνώντας το ποτήρι και προσπαθώντας να μυρίσω όλο αυτό το μπουκέτο αρωμάτων διέκρινα σοκολάτα, καλοκαβουρντισμένο καφέ, ξύλο, βανίλια και ένα ελαφρύ κάπνισμα το οποίο μάλλον οφειλόταν στα bourbon βαρέλια.

Μετά την πρώτη γεύση (τα αρώματα), έφτασε η ώρα να γεμίσει ο ουρανίσκος μου με το μαύρο ζουμί. Εδώ τα λόγια είναι περιττά. Τι να πρωτοπ(ι)ώ? Θα είναι λίγο. Βανίλια, ελιά, espresso, κόκκινα φρούτα, μια νότα καραμέλας, κατέκλυσαν τις αισθήσεις μου. Η έκπληξη όμως προήλθε από τη σοκολάτα. Σοκολάτα με κόκκινο πιπέρι. Τόσο περίεργη γεύση, όσο η ίδια η μπύρα. Μου ήρθαν αναμνήσεις από το πρώτο μου ταξίδι στην Ολλανδία το 2004, όντας μαθητής τότε.

Ωραίες οι αναμνήσεις, μα ακόμα ωραιότερη η αναμονή για ένα ταξίδι που οργανώνεται για ένα εξάμηνο μετά! Τυχαίο που η συζήτηση αυτή συνοδευόταν από αυτή την απίστευτη Ολλανδέζα;  Ίσως.  Ίσως και όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι  ακόμα θυμάμαι αυτή τη σοκολάτα!

Η ώρα περνάει όμως, η μπύρα φτάνει στην κατάλληλη θερμοκρασία και τα πορτοκαλοσοκολατένια κεκάκια μόλις έχουν βγει. Τα αρώματα και οι γεύσεις έχουν φτάσει στο μάξιμουμ. Ο καφές γίνεται εντονότερος, το ίδιο και το ξύλο. Κάπου εδώ πίνω την τελευταία γουλιά, ο Χρήστομ φεύγει και παίρνω το (δια)δρόμο για το εργαστήριο.

http://beeramatismoi.blogspot.gr/2010/12/de-molen-hel-verdoemenis-misto-ba.html