Στην γειτονική μας Ιταλία είναι σήμερα η ε-μπυρική αναφορά μας και πραγματικά τι να πρωτοδιαλέξει κάποιος για δοκιμή από τους Ιταλούς μικροζυθοποιούς που τα τελευταία χρόνια έχουν μονίμως το πόδι τους στο γκάζι και αυξάνουν σταδιακά, αλλά σταθερά, την ταχύτητα ανάπτυξής τους στο χώρο του ζύθου.
Μεγάλη σε έκταση χώρα η Ιταλία και από άκρη σε άκρη ο τομέας της μικρο-ζυθοποιίας γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση. Οι αναφορές μας εδώ στους Μπυραματισμούς σε αυτήν την προσπάθεια είναι πολλές, καθώς διάφοροι Ιταλοί μικροζυθοποιοί έχουν περάσει από τα ποτήρια μας.
Αυτή τη φορά θα κινηθούμε στο Βόρειο τμήμα της χώρας και συγκεκριμένα στο Montegioco, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από το Τορίνο για να γνωρίσουμε την Μούμια της περιοχής αυτής.
Από το 2005 σε δράση οι της Birrificio Montegioco έχουν μια μεγάλη γκάμα από ετικέτες, πολλές από αυτές εποχιακές, ενώ τα τελευταία χρόνια εφαρμόζουν την Metodo Cadrega, κατά την οποία κάποιες από τις μπύρες παραγωγής τους περνάνε στο τελικό τους στάδιο μερικούς μήνες ωρίμανσης-παλαίωσης σε βαρέλια κρασιού προερχόμενα από τους ντόπιους οινοπαραγωγούς της περιοχής.
La mummia 2009, sour ale
στα 4,8% ABV
Με αυτή τη μέθοδο Cadrega λοιπόν έφτασε στην τελική της μορφή και η Μούμια που βλέπετε ...
Six months in a Barbera wine barrel give time for this beer to be eaten up by the yeasts living in the wood, maturing it and rounding it out. Pleasantly sour, a great mixed fermentation beer ...
Πανέμορφο το χρωματάκι της ομολογουμένως και ο αφρός της εξαφανίζεται αμέσως δίνοντας την εντύπωση πολύ άμεσα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ποτήρι κρασιού ...
Σε αυτό βέβαια παίζει ρόλο και το άρωμά της που σε προδιαθέτει ανάλογα ...
Άρωμα :: εξαιρετικό μπουκέτο λουλουδιών και εσπεριδοειδών με το γκρειπφρουτ και το κουμ-κουάτ να ξεχωρίζουν, ενώ η κρασίζουσα άποψη που αιωρείται από την αρχή που αφαιρούμε το πώμα δίνει ένα πολύ όμορφο χαρακτήρα στο άρωμα !!
Γεύση :: η ίδια αίσθηση συνεχίζει και στη γεύση όπου η γλυκόξινη αίσθηση με τη διακριτική μεν, αλλά σαφώς υπάρχουσα περασιά λευκού κρασιού καθορίζει το όλο σκηνικό, ενώ τα εσπεριδοειδή συνεχίζουν να κάνουν πάρτυ, δίνοντας άλλοτε πιο ισχυρά και άλλοτε πιο ήπια, μια υπέροχη γλυκόξινη νότα συνολικά.
Επίγευση :: ωραίο τελείωμα, επίσης γλυκόξινο, μέτριας διάρκειας, dry
Η ενανθράκωση μέτρια, το σώμα της μέτρια δεμένο θα έλεγα, ανάλαφρο μεν, αλλά απολύτως ταιριαστό με αυτό που πίνεις ...
Το άρωμα της και η συνολικότερη αίσθηση λευκού κρασιού που υποβόσκει παντού τις δίνουν πολλά συν και θεωρώ πως είναι μια ετικέτα που οποιοσδήποτε θα απολάμβανε, ειδικότερα αν είχε μπροστά του και ένα πιάτο τυριών-φρούτων για συνοδεία ...
Βαθμολογία :: 8
Αυτά και από το Τορίνο και άντε να δούμε ποιες άλλες ιταλικές ετικέτες θα έχουμε τη χαρά να γευτούμε και να σας παρουσιάσουμε!
Αυτη η μπυρα πραγματικα ηταν ταξιδι απο τις πεδιαδες της Αργολιδας με την ποικιλια των εσπεριδοειδων, στην Κερκυρα με το κουμ-κουατ, και μετα καρφι στην επιγευση ιταλικου λευκου ξηρου κρασιου, απο τις οχθες του Παδου... Πραγματικα μου θυμισε τη μεγαλη Δουκισσα στη λευκη της εκδοση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι Ιταλοί δεν κάθονται στα αυγά τους... Με τους ρυθμούς που μεγαλώνει το όλο κεφάλαιο μικροζυθοποιία στη χώρα τους, αλλά και με τη νοοτροπία που έχουν στην αντιμετώπιση της ποιοτικής μπύρας σαν κάτι εξαιρετικό προοριζόμενο για αυτούς που το εκτιμούν ως κάτι το ποιοτικό και διαφορετικό, για το οποίο μάλιστα αξίζει και να περιμένει κάποιος (βλέπε κάτι μήνες κλεισμένο ς σε βαρέλια madera), σίγουρα θα δούμε πολλά ενδιαφέροντα στο μέλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί βέβαια από έμπνευση και τέχνη, οι Ιταλοί φίλοι μας να μην έχουν έλλειψη, όμως αναμφισβήτητα έχουν να συγκριθούν με ανάλογους μικροζυθοποιούς από άλλες χώρες, που προσφέρουν τις δικές τους εξαιρετικές μπύρες σε πολύ πιο ανταγωνιστικές τιμές. Το μέλλον θα δείξει...
Πάντως... μετά κι απ' το σχόλιο του Ronin για την ξανθιά Δούκισσα, έχω αρχίσει τις φαντασιώσεις :D