Μπυροδοκιμές στο Göteborg IV

 Τον τελευταίο μήνα βρέθηκα 2 φορές στο Goteborg, για 8 μέρες συνολικά και όπως θα φαντάζεστε δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη! Επισκέφτηκα κάποια από τα μπυρομάγαζα στα οποία είχα ξαναπάει και κάποια για πρώτη φορά. Πάμε λοιπόν κατευθείαν στο ψητό...

Το δεύτερο ταξίδι ξεκίνησε με Δευτεριάτικη έξοδο για μπυρίτσα στο Haket, ένα bar στην Första långgatan 32. Επέλεξα να το επισκευθώ Δευτέρα γιατί απ ότι έχω διαβάσει είναι συνήθως γεμάτο, με δυνατή μουσική, κάτι που ήθελα να αποφύγω. 5 taps το μαγαζί, χωρίς κάτι ιδιαίτερο, αλλά με ένα ψυγείο γεμάτο διαμάντια!! Μια μπυρίτσα θα πίναμε στο μαγαζί και θα φεύγαμε οπότε διάλεξα Dark Horse Brewing και I Plead the 5th...

Μια εκπληκτική μπύρα που μας είχε παρουσιάσει Εδώ ο ΝικÖlαος ο Μέγας (που θα λεγε και ο Μιχ). Πολύ καλό το ξεκίνημα που έκανε τη συνέχεια πιο απαιτητική!

Πολύ κοντά στο Haket βρίσκεται ένα από τα αγαπημένα μου μαγαζιά στο Γκέτεμπόρι, το Rover, στο οποίο και πήγαμε για φαγητό αμέσως μετά.

Η αρχή εκεί έγινε με μια μπύρα που πάντα ήθελα να δοκιμάσω μόνο και μόνο από την ετικέτα της (ή μάλλον το τενεκεδάκι της). SKA Brewing και Modus Hoperandi IPA…

Μια IPA από το Colorado των Ηνωμένων Πολιτειών. Χάλκινο χρωματάκι, διαυγής και αφρός άσπρος 2 δάχτυλα στο ποτήρι καθώς χύνεται η μπύρα από το τενεκεδάκι. Άρωμα hoppy με ανανά και πεύκο. Στη γέυση ο λυκίσκος δίνει μάχη με τα malts και δυστυχώς δε κερδίζει (όχι με μεγάλη διαφορά τουλάχιστον). Ίσως γι αυτό και δε με ενθουσίασε τελικά η γεύση της. Θα της ξαναδώσω μια ευκαιρία και θα την ξαναπιώ.. λόγω ετικέτας χεχε. Αυτή τη φορά όμως όχι μετά από κάποια μπύρα του style και του επιπέδου της I Plead the 5th.

Η Modus Hoperandi συνόδεψε το φαγητό μας. 

Το μαγαζί τελικά αξίζει όχι μόνο για τις μπύρες και την ατμόσφαιρά του αλλά και για φαγητό!!

Σκοπός μας να φύγουμε μετά το φαγητό αλλά ρωτώντας για διάφορες μπύρες που έβλεπα στα ψυγεία πίσω από το bar βρίσκω μια μπύρα που δε γινόταν να μη δοκίμασω. Συνεργασία Gänstaller-Bräu, Närke και De Molen. Συγκεκριμένα η De Molen έβαλε τους λυκίσκους (Chinook, Simcoe και Amarillo), η Närke την συνταγή και η παραγωγή έγινε στην Gänstaller.

Πορτοκαλοκόκκινο χρωματάκι και άσπρος λεπτός αφρός. Γλυκιά «στη μύτη» και γλυκόξινο καραμελοmalty σιροπάκι στη γλώσσα.

Βγάζει αρκετά μέλι και στο άρωμα και στη γεύση. Η παρουσία του αλκοόλ (9,5%) επίσης έντονη. Σιροπάκι και το σώμα μιας και ήταν πολύ γεμάτο.

Παράξενη μπύρα για μένα, κυρίως επειδή δεν είμαι συνηθησμένος στις Doppelbock. Δε μπορώ να πω πως δε μ’ άρεσε :D Μου θύμησε barley wine. Το ότι στην ετικέτα της αναγραφόταν Best before 03 2012 τώρα το προσέχω που ανεβάζω τη φωτό...

Πάμε παρακάτω (όχι το ίδιο βράδυ ευτυχώς!). Σ’ αυτά τα 2 ταξίδια στο Γκέτεμπόρι επισκεύθηκα και τα 3 Bishops Arms της πόλης. Η αρχή έγινε στο πρώτο ταξίδι οπότε και πήγαμε στο Bishops Arms της Kungsportsavenyn (ή απλά Avenyn) 36, έναν από τους πιο τουριστικούς και πολυσύχναστους δρόμους της πόλης.

Οι δοκιμές εκείνο το βράδυ Παρασκευής ξεκίνησαν με Founders Pale Ale

Μια λουλουδάτη pale ale που ήταν καλή για αρχή της βραδυάς, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο. Η συνέχεια είχε To Øl και Black Ball Porter

Πάρα πολύ καλή Black IPA. Καφές και λυκίσκος στο άρωμα, καφες και κακάο στη γεύση με πικρό τελείωμα.

 Μετά από αυτή τη μαύρη IPA το γύρισα στις “normal” IPA και διάλεξα μια μπύρα από Νορβηγία. Από μια ζυθοποιία της οποίας ήθελα να βρω και να δοκιμάσω κάτι. Aegir (ή μάλλον Ægir Bryggeri) και Ægir IPA.

Χαλκοπορτοκαλί διαυγής στην όψη με αρκετό αφρο. Λουλούδια και γρασίδι από το λυκίσκο στο άρωμα και τα ίδια και στη γεύση. Γεμάτο το σώμα και πικρό τελείωμα.

Τελείωμα όμως στη βραδυά έδωσε μια άλλη μπύρα στην οποία δε μπόρεσα να αντισταθώ μόνο και μόνο από την πολύ ωραία παρουσίαση που της έκανε ο ΝικÖlαος (Chalice). Stone Brewing Co. και Sublimely Self – Righteous Ale 

Επόμενη επίσκεψη σε Bishops Arms στο δεύτερο ταξίδι και συγκεκριμένα στο μαγαζί της Järntorget (http://beeramatismoi.blogspot.gr/2012/03/goteborg-part-iii.html) (της σιδερένιας πλατείας). Στάση για χαλάρωμα και να για να φύγει η ένταση μετά την δουλειά με μπύρα. Ιδανικό ξεκίνημα γι αυτό μια Σουηδέζα IPA από μια νέα ζυθοποιία της πόλης, την Electric Nurse. Και συγκεκριμένα Electric Nurse Per Os

Δροσιστική και ευκολόπιωτη IPA με μπόλικο(υς) λυκίσκο(υς) και φρουτώδη αρώματα και γεύση. Η ιστορία πίσω από τη ζυθοποιία? Η κόρη του ιδιοκτήτη της Dugges, νοσοκόμα στο επάγγελμα και ο άντρας της, ηλεκτρολόγος, δημιουργήσανε την Electric Nurse για να φτιάξουν τις δικές τους μπύρες. Προς το παρόν ζυθοποιούν στις εγκαταστάσεις του μπαμπά. Επόμενη επιλογή η Virgin Islands Island Hoppin IPA από την St. John Brewers

Εκτός από την χειρότερη φωτογραφία που έβγαλα σ αυτό το ταξίδι (μιας και δεν είχα φωτογραφική μαζί μου μετά τη δουλειά) αυτήν ήταν και η χειρότερη επιλογή μπύρας και στα δύο ταξίδια!

Τελευταίο Bishops Arms του ταξιδιού μου, και πρώτο που δημιουργήθηκε στο Goteborg, αυτό στην Västra Hamngatan. Βρίσκεται στο ημι-υπόγειο ενός 5-άστερου ξενοδοχείου και απ’ ότι διαβάζω μετά από αλλαγές που κάνανε τον τελευταίο χρόνο έχουν παραμελήσει κάπως την μπύρα σε σχέση με παλιότερα. Οπότε στάθηκα άτυχος που δε πήγα εκεί στα προηγούμενα ταξίδια μου στην πόλη. Πρώτη μπυρίτσα μια Emelisse Blond (βαρέλι)

Καλούτσικη IPA που είχε όμως μια παράξενη μυρωδιά (αλλά και λίγο γεύση) σαν ροκφόρ! Όχι ότι με χάλασε!! Επόμενη μπύρα στο μαγαζί η Hop Burn High από Mikkeller

Γλυκό – ζεστό malty άρωμα με παρουσία λυκίσκου και φρούτων και κάπως έτσι και η γεύση. Καταλαβαίνεις τα 10% του αλκοόλ της. Malty ξεκίνημα, τσίμπημα από το αλκοόλ, πικρό τελείωμα και μαζί με όλα αυτά μια πικάντικη φρουτοσαλάτα. Δε ξέρω αν ήταν ιδέα μου λόγω του ονόματός της αλλά μου φάνηκε πως η μπύρα ήταν όντως πικάντικη!! Σα να χεις βάλει μπόλικο πιπέρι σε φρουτοσαλάτα!

Next stop (άλλη μέρα, όχι μετά το Bishops Arms) ίσως στο καλύτερο μπυρομάγαζο της πόλης και σίγουρα το ατμοσφαιρικότερο! 3 Små Rum και... don’t ask for the blask!! Στο πρώτο από τα 2 αυτά ταξίδια πήγα αλλά ήταν γεμάτο.

Την δεύτερη φορά όμως αν και πάλι Παρασκευή (που σημαίνει όλος ο κόσμος έξω από νωρίς για μπύρες) βρήκαμε 2 θέσεις στο bar. Πρώτη επιλογή η Dugges Celebration

Ωραία American Pale Ale. Ότι έπρεπε μετά από δουλειά και βόλτα στην πόλη. Στη συνέχεια πήγαμε κατευθείαν στα “βαρυά”… Slottskällans Barrel Aged Imperial Stout

Ανάμεικτα συναισθήματα γι αυτή τη μπύρα. Όπως και στην “απλή” της έκδοση με χάλασε το ελαφρύ της σώμα για Imperial Stout. Από την άλλη αυτό την έκανε ίσως πιο ευκολόπιωτη. Η παλαίωση σε βαρέλι φαίνεται και στο άρωμα και στη γεύση. Σοκολάτα ήταν το κυρίαρχο στοιχείο μαζί με καφέ και λίγο από bourbon.

Κάποιες από τις πινακίδες – ατάκες του μαγαζιού...

“If you are drinking to forget, please pay in advance”

“Everyone who enters this place makes us happy! Some when they arrive. Some when they leave.

Αφού αποχαιρεήσαμε τον Reza (για να τον κάνουμε ευτυχησμένο :p ) ξεκινήσαμε για άλλο αγαπημένο μαγαζί. Last but not least το Ölrepubliken. Στο ίδιο μαγαζί είχα ξεκινήσει τις μπυροδοκιμές στο πρώτο ταξίδι τον Οκτώβρη. Τα 30 βαρέλια που πετύχαμε τότε?

Η Dugges είχε την τιμητική της με 10 βαρελάκια δικά της. Έτσι ξεκίνησα με μια High Five

Φρούτα, άνθη και πεύκο σε άρωμα και γεύση. Από τις λίγες φορές πάντως που λέω πως αν η μπύρα αυτή είχε περισσότερο ανθρακικό θα ήταν πολύ καλύτερη!

Επόμενη επιλογή πάλι από Dugges αλλά αυτή τη φορά πάω σε Imperial Stout και Idjit!

Καφές και σκούρη πικρή σοκολάτα με τελείωμα μακράς διάρκειας. Ωραία Imperial Stout που αν είχε λίγο καλύτερο σωματάκι θα έφτανε πιο κοντά στην υπέροχη παλαιωμένη αδερφή της.

Τέλος οι Dugges γι απόψε. Από Σουηδία πετάγομαι σε Νορβηγία και απο Imperial Stout σε Imperial IPA. Nøgne Ø και #500 (βαρέλι ξανά).

Γεμάτο σώμα, γλυκάδα από το 10% του αλκοόλ της και πικράδα από το λυκίσκο στην εορταστική μπύρα για το πεντακοσιωστό batch της Nøgne Ø.

Ήθελα όμως και μια Imperial Stout ακόμη για το “καληνύχτα” και έτσι διάλεξα από Evil Twin μια Yin.

Απολαυστικό το τελείωμα!!

Στο δεύτερο λοιπόν ταξίδι άφησα το Ölrepubliken για το τέλος. Ο λόγος? BrewDog Tap Takeover οπότε άντε να δουλέψεις την επόμενη μέρα!

Ξεκίνημα (μετά την Slottskällans Barrel Aged Imperial Stout αφού μόλις φτάσαμε από 3 Små Rum) με μια Dogma στα όρθια μέχρι να αδειάσει τραπεζάκι...

Dogma & Hop Kills

Εκπληκτική η Dogma! Έτσι όπως φαινόταν και μαύρη στο σκοτάδι νόμιζα πως είναι κάποια ελαφρυά Imperial Stout και όχι μια Scotch Ale. Σοκολάτα το κυρίαρχο στοιχείο. Λίγο καφές και βανίλια και κάτι από ξύλο. Πάρα πολύ καλή!

Ώρα για φαγητό και είπα να το συνοδέψω με μια μπύρα που είχε αναφέρει κάποτε ο Μίχος Εδώ Mikkeller και Coffee IPA

Συγκεκριμένα την Tomahawk x Odoo Shakiso έκδοσή της. Καφέ δε κατάλαβα. Άλλωστε είχα πιεί ήδη μια IS και μια “almost IS”. Κατά τ άλλα μια ωραία και πικρούτσικη IPA. Το φαγητό πάντως ήταν υπέροχο!

Την βραδυά και το ταξίδι ήθελα να το τελειώσω με την Dog A και αυτήν διάλεξα..

Dog A βαρέλι με συνοδεία πολύ ωραίας σοκολάτας. Ο συνδιασμός εξαιρετικός!! Ξέχασα κατευθείαν ό,τι είχα δοκιμάσει εκείνη τη μέρα! Αν και πρέπει να ομολογήσω πως η Dogma ήταν εξίσου απολαυστική, η Dog A όμως ήταν άλλο φρούτο!!

Και εκεί που λέγαμε πως τελείωσε η βραδυά και το ταξίδι, το μαγαζί δε θέλησε να μας αποχωριστεί έτσι εύκολα και μας κράτησε κι άλλο προσφέροντάς μας 3 μπυρίτσες ακόμα.

Liefmans Cuvee Brut, BrewDog Abstract AB 11 και BrewDog Tokyo* (όλες βαρέλι). Αυτή που έκλεψε την παράσταση για μένα στην τελευταία αυτή τριάδα ήταν η Cuvee Brut!! Μετά την Dog A και τις άλλες που προηγήθκαν η Βελγίδα από το Oudenaarde κατέβαινε πολύ ωραία! Ενδιαφέρουσα η AB:11, θα ήθελα να την ξαναπιώ μόνη της. Την Tokyo* την είχα ξαναδοκιμάσει σε βαρέλι στο CBC αλλά και πάλι μετά από πολλές και διάφορες καλές μπύρες, οπότε κι αυτήν θα πρέπει να την “ξεμοναχιάσω” κάποια στιγμή!

Μετά απ όλες αυτές τις δοκιμές σ’ αυτά τα μαγαζιά πώς να μην είναι αγαπημένος μου προορισμός το Goteborg? Απ’ ότι έμαθα άνοιξαν και 2-3 νέα μαγαζάκια με τοπικά καλούδια τα οποιά και τα έβαλα στο μάτι για την επόμενη φορά.

Φεύγοντας πάντως δεν άντεξα να μη την κάνω την “παρανομία” μου :-(

Vi Ses Göteborg