Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

NEW YORK, NEW YORK !!! Μπυραματισμοί και στη Νέα Υόρκη, Μέρος Α'


New York, New York ...
Γράφει, φωτογραφίζει και δοκιμάζει πάνω από όλα ...για εμάς
ο πρόσφατα "κρεμασμένος" φίλος μας Τάσος ...
ο αγαπητός μας
eisnotonvoreios ...

Δέστε ζώνες ...
 το αεροσκάφος απογειώνεται
 για την άλλη μεριά του Ατλαντικού σε 
3, 2, 1 ...

Η απόφαση πάρθηκε. Οι άδειες κανονίστηκαν! Εισιτήρια και ξενοδοχείο κλεισμένα! ‘Όλα ΟΚ! Γαμήλιο ταξίδι τον Αύγουστο στο Μεγάλο Μήλο, λοιπόν!


Δεν θα επεκταθώ στις εντυπώσεις από τη Νέα Υόρκη. 
Τρία πράγματα μόνο για να πάρετε μια ιδέα :

Πρώτον, από το αεροδρόμιο  JFK φτάσαμε στο ξενοδοχείο, στο Manhattan, με το μετρό. Όταν βγήκαμε από τον σταθμό στον δρόμο μείναμε με το στόμα ανοιχτό και κοιτάζαμε γύρω- γύρω σαν αποβλακωμένοι. Κόσμος πολύς, αυτοκίνητα, ταξί και τεράστια, εντυπωσιακά κτήρια.  Όλα μοιάζανε ψεύτικα, σαν σκηνικό ταινίας του Χόλυγουντ.
Δεύτερον, όταν με το καλό πάτε(σας το εύχομαι!) εφοδιαστείτε με καλά αθλητικά παπούτσια και κουράγιο για πολύ περπάτημα. « 5 τετράγωνα πιο κάτω» μπορεί να σημαίνει 15 λεπτά με τα πόδια. Κι αν δεν αντέχετε την πολύ ζέστη και την υγρασία (άλλωστε το Manhattan είναι νησί) μην πάτε Αύγουστο! 
Τρίτο και τελευταίο. Αν μου δοθεί η ευκαιρία θα ξαναπάω χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Αν εσείς το σκέφτεστε…. κακώς! Οργανώστε το και πηγαίνετε! (και πείτε μου να έρθω κι  εγώ!)
Μμμ… Τώρα πρέπει να καταφέρω να χώσω και καμιά κατάσταση … μπυραματισμού στο γεμάτο πρόγραμμα των 9 ημερών.
Ψάξε, ψάξε στο διαδίκτυο και… μεγάλη βοήθεια από ratebeer, beeradvocate αλλά και  www.beermenus.com, www.nycbeer.org και www.gotham-imbider.com.

Είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω κάποιες λίγες ενδιαφέρουσες ετικέτες, κυρίως από βαρέλι. Αυτό που παρατήρησα στα μαγαζιά που πήγα είναι οι επιλογές  στις μπυροκάνουλες, οι οποίες ήταν κυρίως IPA, Imperial IPA, Pale Ale, wheat beers και γενικά ελαφριές, ανοιχτόχρωμες, δροσιστικές μπύρες. Αυτό, μάλλον, συνέβαινε λόγω των καιρικών συνθηκών, της υπερβολικής ζέστης και της υγρασίας που σε έπνιγε κυριολεκτικά.
Η πρώτη μπύρα που δοκίμασα στην άλλη μεριά του Ατλαντικού ήταν η… Peroni Rossa! Εντάξει, ήταν η πρώτη βραδιά, ήμασταν ψιλοζαλισμένοι  από την πτήση και το πολύ καλό ιταλικό εστιατόριο κοντά στο ξενοδοχείο δεν είχε και πολλές μπυροεπιλογές!

Πρωινό ξύπνημα την επόμενη μέρα και επίσκεψη στο Empire State Building.



Απίστευτη θέα 360ο από τον 82ο όροφο και στο ισόγειο ένα brewpub της  Heartland Brewery…γεμάτο τουρίστες. Το απέφυγα και πέρασα διαγωνίως απέναντι, διασχίζοντας ένα ποτάμι ανθρώπων απ’ όλες τις φυλές του κόσμου. Τουρίστες, κάτοικοι, εργαζόμενοι στο οικοδομικό μπλοκ του Empire και γενικά της τουριστικής βιομηχανίας…χαμός! Μπροστά σε μια σκοτεινή βιτρίνα, σηκώνεις το κεφάλι και βλέπεις ένα μικρό βαρέλι που γράφει  Rattle ‘N’ Hum, Craft Beer Bar and Kitchen. Είναι μία το μεσημέρι και η πινακίδα «We Serve Lunch» πείθει το έτερο ήμισυ να μπούμε σε αυτό το περίεργο “καταγώγι”! Πιο φωτεινό το εσωτερικό, γεμάτο το ταβάνι με σημαίες ζυθοποιείων, 5-6 ντόπιοι (?)  κάθονται στη μπάρα, και χαζεύουν τους New York Yankees στις τηλεοράσεις.



 Α! Κι ένας μαυροπίνακας που γράφει DRAFT LIST με 40 επιλογές από κάτω!



Να και τα μασίνια!



Η παραγγελία μας έρχεται και είναι 3 υπερτούμπανο σε μέγεθος πιάτα και ένα ποτήρι βαρελίσια Racer 5 της Bear Republic. Καταιγίδα λυκίσκου σε μύτη και στόμα! Απίστευτη γεύση, γεμάτο σώμα… δεν έχω λόγια! Αυτή η ετικέτα πρέπει να έρθει στην Ελλάδα!


Θα έπαιρνα και δεύτερο ποτήρι (και τρίτο και τέταρτο…) από την Racer5 αλλά θέλω να δοκιμάσω κι άλλες ετικέτες οπότε διαλέγω Stone Ruination IPA, πάντα βαρέλι.


Η γυναίκα μου κάτι μου λέει αλλά είμαι αλλού… Δεύτερο απανωτό χτύπημα γεύσεων και αρωμάτων. Σε σύγκριση με την Racer5, η Ruination είναι πιο πικρή και λιγότερο hoppy (που λένε και στο χωριό μου).


Κι εκεί που σκεφτόμουν με ποιο βαρέλι να τελειώσω το γεύμα συμβαίνει αυτό!



Τι έγινε, ρε, παιδιά; Κλείνει, μήπως, το μαγαζί; Όχι! Απλώς έχουμε αλλαγή βαρελιών αλλά και βαρελοκαταλόγου! Ιδού οι δύο πλευρές του νέου που μας φέρανε….



Διαλέγω την Jai Alai IPA της Cigar City. Τρίτη IPA στη σειρά αλλά φρεσκοκουμπομένο βαρέλι! Μου έρχονται αρώματα πεύκου και γεύσεις φρούτων (γκρέιπφρουτ, λεμόνι?).


Δροσιστικές και οι τρεις μπύρες με γεύσεις και αρώματα απλά αξέχαστα. Οι δύο πρώτες κόστισαν 7$ έκαστη ενώ η Jai Alai 8$ (μάλλον, επειδή έχει… παιχνιδιάρικο όνομα). Τιμές προ φόρου…. Ναι, γιατί σε όλα στο τέλος υπάρχει και η έκφραση “plus tax”, γύρω στο 8,75%.Για να μη μιλήσω για το υποχρεωτικό tip στην σερβιτόρα… Πριν φύγω ρώτησα αν μπορώ να πάρω μαζί μου κλειστά μπουκάλια. Οπότε έδωσα 18$ (πολλά?) για μια Dogfish Head World Wide Stout και 16$ για δύο Goose Island Sofie (2010). Να και ο μπυροκατάλογός τους…



Τέλος, το βράδυ, υπήρχε event.<<Hop Wars>>, National IPA Day στο οποίο θα υπήρχε άφθονη Cask-Conditioned IPA, ταυτόχρονα σε αυτό το μαγαζί και σε ένα ακόμη με το όνομα « Cafe DAlsace». Ετοιμάζανε μια εγκατάσταση με τα Casks (υποθέτω), την οποία δεν με άφησαν να φωτογραφήσω.
Βγαίνοντας ξανά στην ζέστη του Manhattan και χαζεύοντας το Empire State …αρχίζουν οι πρώτες σκέψεις μετανάστευσης…

Επόμενη μέρα, μεσημέρι, ζέστη, κούραση από το πολύ περπάτημα σε Chinatown( απογοήτευση), Little Italy και Soho. Ψάχνω συγκεκριμένο μπυρομαγαζί στο Greenwich Village. Κλειστό δυστυχώς και λόγω πείνας και όλων των παραπάνω μπαίνουμε στο GMT Tavern...


…στην Blecker street, έναν δρόμο που του δίνουν ζωντάνια η νεολαία που κυκλοφορεί στη περιοχή, τα μπαράκια, τα καταστήματα με vintage, second hand ρούχα και απρόσμενα street events από μουσικούς και καλλιτέχνες του δρόμου. Έσβησα την δίψα μου με βαρελίσιες Harpoon Summer Beer και  Southampton Double White Ale δίνοντας 7$ (before tax) για την κάθε μία. Η πρώτη ήταν απλώς μια καλή συνοδεία του burger που καταβρόχθισα (well done παρακαλώ, γιατί… δεν τα μπορώ τα αίματα!).


Η δεύτερη ήταν πιο ενδιαφέρουσα με αρκετή ενανθράκωση και γλυκειά, απαλή γεύση πορτοκαλιού και μπαχαρικών. Ελαφριά και ευκολόπιοτη, ό,τι πρέπει για καλοκαιρινά μεσημέρια.


«Ωραία φάγαμε, αλλά… εδώ πιο κάτω, πάλι στην Blecker str., έχει, λέει, ένα φημισμένο μπυρομάγαζο. Μιας και το άλλο ήταν κλειστό πάμε για καμιά ωρίτσα- μπυρίτσα;» «’Αντε, πάμε, αφού θες.», απαντά η σύζυγος.
’Ύποπτο! Πολύ εύκολα συμφώνησε!


1 σχόλιο:

  1. Μπράβο βρε Τάσο... Τουλάχιστον έπεσες με στυλ (για το στεφάνι μιλάω) :D

    Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά του πρώτου μέρους και περιμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια. Ψαρωτική η θέα απ' το ESB αλλά δε μασάμε... τα χουμε δει χιλιοδεί (στις ταινίες :P ) Με τον κατάλογο του R&H να πω την αλήθεια, ψιλοψάρωσα... τόσο από τις επιλογές σε ετικέτες που πολύ θα 'θελα να δοκιμάσω και μάλλον θα έστελνα τη σύζυγο για δεύτερο γύρο από ψώνια :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή