Beer Here Dark Hops: Οι Λυκίσκοι με τα μαύρα.

Το πρόβλημα με τις Black IPA, όπως αντελήφθη,  είναι ότι σου ταλαιπωρούν τον εγκέφαλό... τουλάχιστον στην αρχή; μέχρι, δηλαδή, να δημιουργήσει το κατάλληλο κουτάκι γι αυτό το υβρίδιο.  Διότι πέφτει συνεχώς σε πλάνη και η μία καταπληξία διαδέχεται την άλλη. Τα ερεθίσματα που δέχεται μπερδεύονται, δημιουργείται σύγχυση και τα πράγματα ηρεμούν στο κεφάλι σου μόνο όταν επέλθει ισορροπία.

Το ζητούμενο, όμως, σε μια Black IPA είναι εν τέλει η ισορροπία  μεταξύ του roasty χαρακτήρα και των λυκίσκων μετά την αρχική μάχη; ή μήπως τα αντίθετα στοιχεία να αλληλοσυμπληρώνονται όπως τα διαφορετικά όργανα σε μια συμφωνική ορχήστρα; Η τέλεια Black IPA μήπως είναι το λεγόμενο perfect blend, κάτι σαν το τέλειο calimocho (kalimotxo), που καταφέρνει να ισορροπήσει αριστοτεχνικά μεταξύ κόκα κόλας και κόκκινου κρασιού, όπως μου διευκρίνιζε χαρακτηριστικά κάποτε ένας Ισπανός φίλος;

Bierwerk Aardwolf. Μια ύαινα απ’ τη Δανία "λυμαίνεται" την αφρικανική σαβάνα

Για τον Christian Skovdal Andersen έχουμε ξαναμιλήσει. Μετά το Ølfabrikken και τη Beer Here, το τελευταίο project του ανήσυχου Δανού λέγεται Bierwerk και είναι μια νέα μικρή ζυθοποιία στην άλλη άκρη της γης, τη Νότια Αφρική. Ο Christian μετακόμισε στο Cape Town, αφήνοντας την παραγωγή και διακίνηση της Beer Here στην Søgaards Bryghus και συνεργάστηκε με μια απ’ τις λιγοστές τοπικές ζυθοποιίες (12 μικροζυθοποιίες σε μια χώρα με 50 εκατομμύρια κατοίκους), φτιάχνοντας ενδιαφέρουσα μπύρα και χρησιμοποιώντας τοπικά φρούτα και καρπούς που δεν μεγαλώνουν πουθενά αλλού. Οι τελευταίες πληροφορίες εντοπίζουν τον Skovdal Andersen να έχει μετακινηθεί λίγο βορειότερα, στη ακόμα πιο “παρθένα” Ναμίμπια. Είδωμεν…




Η μπύρα που δοκίμασα από την Bierwerk είναι η Aardwolf και έχει πάρει τ’ όνομά της από ένα τοπικό σαρκοβόρο της Αφρικής, συγγενές με την πιο γνωστή ίαινα και το τσακάλι, το οποίο όμως τρέφεται με έντομα και τρέφει ιδιαίτερη λατρεία στους… τερμίτες!
Πρόκειται για μια stout με πέντε βύνες, μολάσσες και προσθήκη αφρικανικού καφέ, με το αλκοόλ να φτάνει το 8.5%. Σερβίρω στους 12 βαθμούς περίπου, σε βαθύ snifter για να εκμεταλευτώ στο έπακρον τ’ αρώματά της. Μαύρο χρώμα που στη συνέχεια αποκαλύπτει σκούρες κόκκινες ανταύγειες στην επιφάνεια.

Εδώ η Μπύρα η καλή… Beer Here HopFix & Pumpernickel Stout

Αν και το όνομα θυμίζει επιγραφή έξω από κάποιο τυχάρπαστο καταγώγιο στη μέση του πουθενά, κάποιος πιο ρομαντικός θα μπορούσε να διακρίνει στην ίδια επιγραφή την παρουσία μιας πραγματικής μπύρας.
Στο τιμόνι της BeerHere βρίσκεται ένας θρύλος της Δανέζικης μικροζυθοποιίας, ο Christian Skovdal Andersen. Ο άνθρωπος που το 2004 ξεκίνησε την Ølfabrikken, την πρώτη δανέζικη μικροζυθοποιία (μαζί με τη Mikkeller) που ξεκίνησε το ευρωπαϊκό τριπάκι των extreme beers και που διακρίθηκε διεθνώς (RateBeer Best No28 για τη χρονιά 2005).



Το "εργοστάσιο της μπύρας" όπως μεταφράζεται το όνομα της ζυθοποϊίας, μπορεί να μοιάζει χιουμοριστική παράφραση, μια και οι παραγωγές ποσοτικά ήταν πολύ μικρές, αλλά αν σκεφτούμε το πόσες διαφορετικές ετικέτες παρουσίασαν στα 4 χρόνια ζωής της (μέχρι την εξαγορά της Ølfabrikken απ' την μεγαλύτερη  GourmetBryggeriet, την αναμενόμενη παρακμή και την αποχώρηση του Christian), μπορούμε να θεωρήσουμε το όνομα έως και προφητικό. Από το 2005 μέχρι το 2008 κατάφεραν να φτιάξουν 80 διαφορετικές ετικέτες, χρησιμοποιώντας πληθώρα υλικών και τεχνικών, ανάμεσά τους και αρκετά αριστουργήματα, όπως την Porter που παραμένει μια απ' τις καλύτερες μπύρες της Δανίας ακόμα και σήμερα, αλλά και ένα κορυφαίο πρότυπο για το είδος (100 στο RateBeer)

Lambic + G.A.P @ BeeRocker's = Imperial Stout

Βραδιά μπυραματισμών η προηγούμενη Παρασκευή και κάποιοι απ’ τους συνήθεις ύποπτους μαζευτήκαμε για μια βραδιά Lambic στο σπίτι του Ροκά. Με το που είδα βέβαια και το Θανάση στους αφιχθέντες ήμουν σίγουρος πως δεν θα το «πολυξινίσουμε» μια και οι ξινόμοπυρες δεν ήταν ποτέ της αρεσκείας του φίλου μας… αντιθέτως οι extreme stoutιές…



Τα παιδιά είχαν ανοίξει μια La Trappe Isidor μέχρι να φτάσω (η συγκεκριμένη κατά τον Σπύρο ήταν 4 χρόνια παλαιωμένη – πρέπει να την είχε πριν καν κυκλοφορήσει ). Αν θυμάστε, την Isidor την είχαμε πρωτοδοκιμάσει το Σεπτέμβρη του 2009, στο πανηγυράκι μπύρας στο ΣΕΦ. Ας θυμηθούμε τι είχαμε γράψει τότε…

“125 χρόνια γιορτάζουν φέτος στο μοναστήρι του Koningshoeven, από τότε που ο αδερφός Ισίδωρος, ο πρώτος ζυθοποιός του μοναστηριού, ξεκίνησε να φτιάχνει τις μπύρες που γενιές και γενιές φίλων της μπύρας αγάπησαν και οι οποίες, βασισμένες ακόμα στην ποιοτική παράδοση του πρώτου αυτού ζυθοποιού, έφτασαν να θεωρούνται μέχρι και τις μέρες μας αριστουργήματα. Η επετειακή La Trappe Isid'Or έχει πάρει τ' όνομά της απ' το μοναχό αυτόν…”