Vondel Flemish Brown Ale ... η αρχή μιας ιστορίας!

Ποιος θα το φανταζόταν ότι θα ένιωθα τόσο αμήχανα!! Έτσι από το πουθενά ...

Κρύος ιδρώτας άρχισε να με λούζει ... Ξέρετε ... αυτός ο ιδρώτας που εμφανίζεται ύπουλα από το πουθενά και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου νιώθεις στη ραχοκοκκαλιά σου αυτές τις ενοχλητικές παγωμένες σταγόνες να σου προκαλούν ρίγος ακόμη και τη στιγμή που έξω έχει σκασμό ...

Μια Stella Artois ? Μια Warsteiner για μένα? Εμένα θα μου φέρετε μια Duvel?

Τι έγινε ρε μάγκες? Για μιλήστε σε γλώσσα που να καταλαβαίνω!! Που τα μάθατε εσεις αυτά? Είχατε Duvel και στο χωριό σας? Άντε καμιά Στέλλα, κόρη της φουρνάρισσας, μπορεί ...

Αλλά Duvel ?? Warst... τέλος πάντων... πως το λένε αυτο το μακρυνάρι ...?

Η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη πιο πολύ τη στιγμή που σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα κατάματα τον σερβιτόρο ο οποίος με κοιτούσε περίεργα καθώς περίμενε να κλείσει την παραγγελία του με εμένα ... Ακόμη τότε είχαν εκείνο το ηλίθιο, πλην όμως ανεπανάληπτο, μπλοκάκι παραγγελιών το οποίο περίμενε υπομονετικά το χέρι του σερβιτόρου να γράψει και την 4η επιλογή της παρέας ...

Χωρίς να νιώθω πολλά πολλά και χωρίς να μπορώ να προφέρω ξανά με τα δικά μου χείλη τα ακαταλαβίστικα λόγια που ξεστόμισαν πριν οι άλλοι τρεις της παρέας ... κούνησα το δάχτυλό μου πέρα δώθε πάνω στον κατάλογο και απλά σταμάτησα και έδειξα ...

"Vondel ?Είστε σίγουρος? ... Δεν είναι ξανθιά ..." μου λέει το παληκάρι ...

" Το ξέρω ..." απάντησα εγώ ... " Το ξέρω ..." απάντησα τόσο χαζά που έκαμνε μπαμ απο χιλιόμετρα πως πιο γνώριμο θα μπορούσε να μου ήταν το άρμεγμα του τάρανδου, παρά η επιλογή που μόλις έκανα ...

Κάπως έτσι άρχισα να στεγνώνω σιγά σιγά εκείνο το πολύ ζεστό απογευματάκι του 1992, στις αρχές του καλοκαιριού ... Σε λίγες μέρες θα έδινα πανελλαδικές εξετάσεις κι έτσι με τα φιλαράκια από το Φροντιστήριο πήγαμε να πάρουμε μια ανάσα χαλάρωσης πριν το μάθημα, στο Ζύθο στα Λαδάδικα ... Για την ακρίβεια με πήγανε, μιας κι εγώ αγνοούσα την ύπαρξη του εν λόγω μαγαζιού ...

Από απόσταση προσπάθησα μάταια να καταλάβω ποια ακριβώς μπύρα επέλεξα από αυτές που βρίσκονταν στο δίσκο του σερβιτόρου, καθώς αυτός πλησίαζε με γοργό βήμα προς τα εμάς ... Η αγωνία μου δεν κράτησε πολύ, αφού σε λίγα δεύτερα προσγειώθηκε μπροστά μου ένα καταπληκτικό ποτήρι και ένα μπουκαλάκι με έναν περίεργο τύπο με μουστάκι να με κοιτά και να λέει προφανώς από μέσα του " κοίτα σε ποιον άχρηστο με έφεραν σήμερα ... την γκαντεμιά μου μέσα ..."

"Και η Vondel για εσάς ..." είπε το ποιητή και έφυγε το ίδιο γοργά, όπως ήρθε ...

"Κάθε φορά που έρχομαι λέω να την δοκιμάσω, αλλά πάντα καταλήγω στην αγαπημένη μου Duvel" μου λέει το φιλαράκι ...

"Μπα... εγώ πάντα αυτήν παίρνω" σκέφτηκα από μέσα μου ειρωνικά και ευτυχώς δεν το ξεστόμισα δυνατά ...

Και ήρθε εκείνη η αποφράδα ώρα της σημερινής καταστροφής μου ... Ένα μεθυστικό άρωμα ξεχύθηκε από το μπουκαλάκι την ώρα που το έγερνα προς το ποτήρι, κι αν δεν ήταν εκείνος ο ενοχλητικός νοτιάς που έκαμνε την ατμόσφαιρα γύρω μας αποπνικτική, θα έπαιρνα όρκο πως θα λιποθυμούσα ... Και η αιτία θα ήταν αυτό το άρωμα ...

Δειλά έφερα το πανέμορφο tulip ποτήρι στα χείλη μου και ασφαλώς το σοκ που υπέστην ήταν απερίγραπτο ...

"Και αυτή Βέλγικη είναι... σαν τη δική μου" μου είπε αμέσως ο Διαβολοπότης που προφανώς κατάλαβε από την έκφραση του προσώπου μου πως μόλις είχα ανακαλύψει έναν καινούριο κόσμο: αυτόν της μπύρας ... Της ποιοτικής και εκλεπτυσμένης μπύρας ...

Ο καιρός περνούσε και ο κόσμος της ποιοτικής μπύρας δεν μου ειχε γίνει ακόμη συνήθεια ...
Φοιτητική ζωή και στρατιωτικό αποδείχτηκαν ανασταλτικοί παράγοντες προς αυτήν την κατεύθυνση -κυρίως λόγω αφραγκίας - παρά τις κάποιες φιλότιμες ενδιάμεσες επαφές τρίτου τύπου που είχα κατα καιρούς με την Duvel, τη Chimay, τη La Trappe. τη Lucifer...

H επάνοδος όμως και η πιο συστηματική μου ενασχόληση με αυτόν τον κόσμο που για λίγο είχα βάλει στον "πάγο", ήταν δυναμική και μόνιμη στα τέλη του 2000 ...

Τότε ... για μια ακόμη φορά στο Ζύθο (αυτή τη φορά στο Ντορέ του Λευκού Πύργου), αποφάσισα να ξαναπιάσω την ιστορία από την αρχή...

Η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή κατέφτασε παρέα με ένα διαφορετικό ποτήρι αυτή τη φορά... Ένα καταπληκτικό snifter που ο καθένας θα συμφωνούσε πως έδινε στην υπέροχη κυρία από τη Δυτική Φλάνδρα μια αρχοντιά και μια μεγαλοπρέπεια ...

Στο τελείωμά της ... η ιστορία που άρχισε κάποτε πριν 8 χρόνια, ξαναζωντάνεψε μπροστά μου σαν να μη πέρασε λεπτό ... Αυτή τη φορά όμως ήμουν αποφασισμένος να πάρω αυτήν την ιστορία, να την μελετήσω με σεβασμό, να την προσαρμόσω στα γούστα μου, να της διασκευάσω το σενάριο όπως εγώ επιθυμώ και να μετά να πέσω με τα μούτρα και να την ζήσω όσο πιο έντονα γίνεται ...

Πριν φύγω, μαγεμένος και συνάμα άπληστος καθώς ήμουν εκείνη την ώρα, θέλησα να πάρω μαζί μου κάτι για να θυμάμαι αυτήν μου την επάνοδο ...
Το υπέροχο ποτήρι που ακόμη φιλοξενούσε με ευλάβεια μέσα του τα ελάχιστα εναπομείναντα σταγονίδια της Βελγικής τέχνης και κουλτούρας που μόλις είχα την ευτυχία να απολάυσω ... αποτελούσε ασφαλώς το πιο ποθητό λάφυρο -λάβαρο που θα μπορούσα να πάρω εκείνη τη στιγμή. Ο Κωστής πίσω από την μπάρα του Ντορέ, μου το πρόσφερε χωρίς καμιά αντίσταση ...
Σήμερα το ποτήρι αυτό το έχω ακόμη φυλαγμένο σαν έναν πολύτιμο θησαυρό ... Ίσως φταίει και το γεγονός πως η Vondel πλέον έπαψε να παράγεται από κάποιο καζάνι ζυθοποιού εκεί στη Φλάνδρα του Βελγίου.

Το βλέπω εκεί κάπου στα χαμένα των τελευταίων σειρών και έτσι θυμάμαι πάντα με νοσταλγία όλο αυτό το δρόμο που έχω διανύσει μέχρι τώρα ... Το δρόμο που τελειώνει στο ποτήρι που λαμποκοπά στις πρώτες σειρές μπροστά περήφανο κι επιβλητικό ... μέχρι τη στιγμή που θα το υποβαθμίσει το επόμενο ...
Αλλά και αυτό ... χωμένο και κρυμμένο στα πίσω διαζώματα, τελευταίο ανάμεσα σε μια μεγάλη πλεον συλλογή ποτηριών, αναπαύεται στις δάφνες του και γελώντας... χλευάζει έναν μικρό μπυραματιστή που μέχρι σήμερα, αλλά και για πολύ καιρό ακόμη, θα αναζητάει στις ξύλινες ή τις μαρμάρινες μπάρες των μπυραριών όλης της γης την ομορφότερη ιστορία του κόσμου ... Του μαγευτικού αυτού κόσμου της μπύρας ...

Εις υγείαν ... και να θυμάστε ...

κάθε μπύρα και μια μικρή ιστορία!

Παρουσίαση της Vondel μπορείτε πλέον να βρείτε εδώ