To Øl: Jule Mælk Το μαύρο γάλα του Άγιου Βασίλη

Όταν ήμουν μικρή (δηλ. μικρότερη), την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ξενυχτούσα περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη και τα δώρα του.
Πίνοντας ένα ποτήρι γάλα, με έπαιρνε ο ύπνος στον καναπέ και το πρωί τα δώρα βρίσκονταν μπροστά μου. Τα χρόνια πέρασαν, εγώ μεγάλωσα και (ευτυχώς) έκοψα το γάλα, ο Άγιος Βασίλης πάλι γέρασε ακόμα περισσότερο.
Τα καλά νέα είναι πως δε σταμάτησε να φέρνει δώρα στα φρόνιμα σκοτεινά κορίτσια που ακόμα πιστεύουν σ' αυτόν. Τι κι αν καθυστέρησε στο δρόμο και αντί να έρθει Πρωτοχρονιά έφτασε τώρα που κοντεύει Πάσχα;
Αυτή τη φορά, κατεβαίνοντας σιγά - σιγά (γιατί είπαμε, είναι και γέρος άνθρωπος) από το χωριό του στη Φινλανδία, έκανε μια στάση στη Δανία για να ταΐσει τους τάρανδους.
Εκεί, βρήκε την ευκαιρία να διαλέξει το ιδανικό σκοτεινό δώρο που θα μου έφερνε!

Για τη νέα σχετικά ζυθοποιία "To Øl" από τη Δανία έχουν γίνει αναφορές στους Μπυραματισμούς, μάλιστα κάπως παραπλήσια (ή έτσι μου φάνηκε) ετικέτα μ' αυτήν που θα σας παρουσιάσω τώρα εγώ, είχε παρουσιάσει ο JohnRebus εδώ (ήταν η Sort Mælk).
Η ακριβής μετάφραση του "Jule Mælk" είναι "Christmas Milk" και πρόκειται για μια Seasonal ετικέτα ειδικά για την περίοδο του χειμώνα, η οποία εκτός από Imperial Milk Stout (όπως γράφουν στο μπουκάλι της) ανήκει και στο στυλ "Sweet Stout" (όπως γράφουν στο γνωστό site). Αυτά και σε συνδυασμό με το 15% αλκοόλ που περιέχει (δηλ. η πιο δυνατή stout που έχει πέσει στα χέρια μου μέχρι τώρα), με έκαναν να ανοίξω και να αξιοποιήσω αυτό το σπέσιαλ δώρο χωρίς καμία καθυστέρηση.

Αρωματικά, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου όταν έβγαλα το καπάκι και τη μύρισα από το μπουκάλι ήταν φρέσκια σοκολατένια πάστα.
Στο ποτήρι τα πράγματα αλλάζουν καθώς βγαίνουν κι άλλα αρώματα που μπερδεύουν μιας και εμφανίζονται χαρακτηριστικά Quadrupel (μαύρα φρούτα, λικέρ κεράσι, κάτι σαν τσιχλόφουσκα ή μαλλί της γριάς) αλλά ταυτόχρονα δε λείπουν και τα γνωστά stout χαρακτηριστικά (κακάο, φρεσκοαλεσμένος καφές, λίγο από κουκούτσι ελιάς ή κάτι ξυλώδες και καπνιστό).
Η εμφάνιση θυμίζει μόνο Stout καθώς το χρώμα είναι μαύρο και ο αφρός είναι εκείνος ο γνωστός πυκνός καφέ χρώματος, που θυμίζει φραπέ (είπαμε, ποτέ με γάλα!)

Ως εδώ όλα καλά, το "ζουμί" (κυριολεκτικά) όμως, είναι στη γεύση! Πως ξεκινά η μπύρα μας; Με μία λέξη: ΓΛΥΚΑ!
Αν σου αρέσει η πίκρα του εσπρέσο ή αν έχεις εθιστεί στη hoppiλα (λέξη που μόλις τώρα έβγαλα :p) των I.P.A., τότε καλύτερα να προσπεράσεις αυτό το σκοτεινό, ερεβώδες γλυκό γάλα. Ένα γάλα ειδικά φτιαγμένο για μένα απ' ό,τι φαίνεται, αφού εκτός από τη φουλ γλύκα, υπάρχει και το εμφανές αλκοόλ που με κάνει για λίγο να νομίζω πως πίνω ενισχυμένο πόρτο ή τσέρι μπράντυ.
Μη νομίζετε όμως πως τελειώνει εκεί. Αυτό ήταν μόνο η αρχή γιατί όπως και στο άρωμα, έτσι κι εδώ ο καφές εσπρέσο και το κακάο έρχονται μεν δεύτερα, αλλά υπάρχουν!

Στο τελείωμα που διαρκεί για ώρα, κυριαρχεί η συνύπαρξη και η εναλλαγή της γλύκας του αλκοόλ με την κάπως πιο στυφή αίσθηση του καφέ και λίγο παραπέρα, της υποψίας ξύλου και καπνού.
Η γλύκα της αρχής λοιπόν δε μονοπωλεί και δεν κουράζει, ωστόσο ένα γλυκό σοκολάτας για συνοδεία δε θα μας χάλαγε! Εγώ είχα αυτά τα χειροποίητα τρουφάκια που ταίριαξαν μια χαρά.

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση πάντως, ήταν το πόσο εύκολα "κατέβηκε" γιατί με το 15άρι που είχε, μια ζαλάδα, ένα κεφάλι πίστευα πως θα το κάνω αλλά τελικά αυτό δε συνέβη (ή ίσως έχω γίνει πια επίσημα Μέλος των Α.Α. :p)
Το σώμα είναι σαφώς γεμάτο, το ανθρακικό λίγο και η αίσθηση γενικά κολλώδης και σιροπιαστή, όπως ήταν αναμενόμενο για ετικέτα τέτοιας κατηγορίας.
Δε βρήκα τίποτα το αρνητικό για τα γούστα μου και θα της έδινα χωρίς δισταγμό 9,5 (ίσως και 9,8) στα 10!

Καλέ μου Άγιε Βασίλη, υπόσχομαι να είμαι καλό κορίτσι και φέτος. Ε, κάνε κι εσύ λίγο τα στραβά μάτια αν που και που γίνομαι κάπως περισσότερο σκοτεινή και φέρε μου σε παρακαλώ το ίδιο δώρο και του χρόνου!