Hoppy Christmas everybody!!!

Μπορεί τα Χριστούγεννα για κάποιους να τελείωσαν, η γιορτινή ατμόσφαιρα όμως παραμένει! Οι χαλαροί ρυθμοί, τα κλειστά πανεπιστήμια και σχολεία, η δυνατότητα ύπνου χωρίς ξυπνητήρι (για μερικούς), σε συνδυασμό πάντα με την ακόμα στολισμένη Αθήνα, είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους αδυνατούμε ακόμα να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα. Κανένα παράπονο όμως, καθώς μπορούμε να απολαύσουμε για λίγο ακόμα την χαλάρωση και την ηρεμία παρέα με εκλεκτούς φίλους, και ζύθους!

Είθισται λοιπόν, μερικές εβδομάδες πριν τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, αρκετές ζυθοποιίες να παρουσιάζουν διάφορες επετειακές ετικέτες, οι οποίες συνηθίζονται να καταναλώνονται τις ημέρες αυτές. Ο φίλος panagiof μας έχει παρουσιάσει αρκετές τέτοιες ετικέτες στους συνδέσμους που ακολουθούν:

Santa - Beers Are Coming To Town ... (part I)
Santa - Beers Are Coming To Town ... (part ΙI)
Santa - Beers Are Coming To Town ... (part III)
Santa - Beers are coming to town ... (part IV)
Santa - Beers Are Coming To Town ... (part V)


Μία από αυτές λοιπόν τις ζυθοποιίες είναι και το "παιδί" δύο συγκεκριμένων Σκωτσέζων, για τους οποίους έχουν γραφτεί πάρα πολλά σε αυτό εδώ το blog. Ο λόγος για τους τρελούς ζυθοποιούς και ιδιοκτήτες της Brewdog, James Watt και Martin Dickie, και για μία εκ των Χριστουγεννιάτικων παρουσιάσεων τους, την Hoppy Christmas, μια single hop IPA η οποία κυμαίνεται στους 7,2 αλκοολικούς βαθμούς. Για την ζυθοποίηση της έχει χρησιμοποιηθεί μία εξαιρετική ποικιλία λυκίσκου ονόματι Simcoe, και σύμφωνα με τους τρελοσκυλάδες, "απελευθερώνει κύματα από ανανά, εσπεριδοειδών και παπάγιας". Αυτό το τελευταίο ήταν και αυτό που χρειαζόμουν για να την προτιμήσω από το έτερον ήμισυ των Χριστουγεννιάτικων ετικετών των Σκοτσέζων (τουλάχιστον αυτών που βρίσκεις σε λογικό κόστος), την μικρή της αδερφή, Santa Paws.





Ανοίγοντας το καπάκι ξεχύνονται κάποια γνώριμα αρώματα, και κάποια άλλα που με εκπλήσσουν ευχάριστα. Με την αγωνία λοιπόν να με τσιγκλάει, σερβίρω σε ποτήρι τύπου tulip και το χαζεύω!!! Υπέροχο πορτοκαλί κεχριμπαρένιο χρώμα, αρκετά καθαρό, με την μαγιά να αιωρείται χωρίς όμως να θολώνει την μπύρα. Ο αφρός λευκός, περίπου στο ένα δάχτυλο. Αυτό που με παραξενεύει είναι ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου οι κλασσικές φυσαλίδες ανθρακικού. Με πολύ προσπάθεια παρατηρώ που και που κάποιες φυσαλίδες να ανεβαίνουν.

Φέρνοντας το ποτήρι στην μύτη, δικαιώνεται η αναμονή μου! Πεύκο, λεμόνι, εσπεριδοειδή και ανανάς είναι τα πρώτα χαρακτηριστικά αρώματα. Καλά είμαστε εδώ... Όμως είναι και κάτι άλλο, κάτι που μου θυμίζει μέλι, αλλά πικάντικο (?) και που σιγοντάρει τέλεια τα γήινα αρώματα του λυκίσκου. Υπέροχο άρωμα, αρκετά πολύπλοκο αλλά ευχάριστο.

Στην γεύση διαλύονται και οι τελευταίες αμφιβολίες μου. Πεύκο, λεμόνι και ανανάς δίνουν το παρόν σε τέλεια αρμονία. Εδώ διακρίνεται καλύτερα το μέλι, με μία δόση κανέλας, μπαχαρικών και παπάγια. Ναι, φίλε, παπάγια!! Δεν περίμενα πως θα μπορούσε να δέσει τόσο καλά με τις υπόλοιπες γεύσεις, αλλά εδώ οι Σκωτσέζοι μας δείχνουν ακόμα μια φορά γιατί υπάρχει τόσος ντόρος γύρω από το όνομα τους. Η γλύκα των βυνών και τα μπαχαρικά συνοδεύουν πολύ καλά την πικράδα του λυκίσκου, χωρίς όμως να την καλύπτουν.

Η αίσθηση στο στόμα είναι πολύ ευχάριστη, καθώς οι γεύσεις διαδέχονται συνεχώς η μία την άλλη, μένοντας όμως αρκετά ώστε να γίνουν αντιληπτές. H επίγευση είναι και το καλύτερο, για μένα, σημείο της μπύρας αυτής. Αρκετά πικρή και μακρά με μία αρκετά πικάντικη αίσθηση από παπάγια και κανέλα. Το σώμα είναι ελαφρύ προς μέτριο με την ενανθράκωση σχεδόν να απουσιάζει.

Σε γενικές γραμμές, αν και ήταν η πρώτη "χριστουγεννιάτικη" μπύρα που δοκιμάζω, μπορώ να πω ότι έμεινα αρκετά ικανοποιημένος. Δεν θα την βαθμολογήσω καθώς δεν ξέρω κατά πόσο της "κολλάει" ή όχι ο χαρακτηρισμός "christmas", πάντως θα την έπινα ευχάριστα και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου. Μπορεί να μην είναι η πιο τυπική IPA, είναι όμως μια πολύ ενδιαφέρουσα παραλλαγή της, που, εμένα τουλάχιστον, με έβαλε σε ένα festive mood!!!