Ο ζύθος των Βαρβάρων…

Την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο οίνος έρεε άφθονος στα ποτήρια των Ρωμαίων, εις υγείαν του θεού Διονύσου.  Για μπίρα ούτε λόγος, αφού θεωρούνταν κατώτερο ποτό που παρασκεύαζαν και έπιναν όσοι ζούσαν στις παρυφές της Αυτοκρατορίας και δεν είχαν εύκολη πρόσβαση στο κρασί.  Επί της ουσίας δηλαδή, η μπίρα ήταν το ποτό των Βαρβάρων (Γότθοι, Βάνδαλοι, Σάξονες, Ούνοι, κα), οι οποίοι με την παρακμή της Αυτοκρατορίας έκαναν ντου κι έφτασαν μέχρι το Αιγαίο.

Κάποιοι σύγχρονοι «Βάρβαροι» βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.  Καταμεσής της Λατινικής Αμερικής και δη στο Περού.  Φτιάχνοντας αντισυμβατικές ποιοτικές μπίρες, προσπαθούν να εισβάλουν στην Αυτοκρατορία της Lager, της SabMiller δηλαδή, η οποία κυριαρχεί με πάνω από 90% μερίδιο αγοράς.  Στο Περού το “μικροζυθοποιείν”, σε αντίθεση με άλλες χώρες της περιοχής (Βραζιλία, Αργεντινή) βρίσκεται σε εμβρυακό στάδιο, αφού σε μια χώρα 30 εκατ. υπάρχουν λιγότερες από 10 μικροζυθοποιίες.  

H Cerveceria Artesanal Barbarian ξεκίνησε ουσιαστικά τη λειτουργία της το 2011, όταν και κατάφεραν να διαθέσουν την πρώτη τους μπίρα, την Red Ale, στο εστιατόριο “ Cañas y Tapas Bar” στη Λίμα.  Το νεαρό τρίο των Juan Diego Vasquez, Diego Rodríguez και Ignacio Schwalb ξεκίνησε, όπως όλα τα αντίστοιχα success story, με home brewing, στα μεταφοιτητικά τους χρόνια.  Είδαν ότι υπήρχε ανταπόκριση από τον κόσμο κι έτσι αποφάσισαν να το δουν πιο σοβαρά το θέμα, με αποτέλεσμα πρόσφατα (εντός 2013) να στήσουν τη δική τους ζυθοποιία σε μια βιομηχανική ζώνη στις παρυφές της Λίμα.

Εκεί βρέθηκα κι εγώ προς τα τέλη Νοεμβρίου.   Η ανακάλυψη μπυραματιστών στα πέρατα του κόσμου αποτελεί, τα τελευταία χρόνια, key-point στις ταξιδιωτικές μου περιπλανήσεις (α, β).  Μας υποδέχτηκε η Daniela, η βιολόγος της Barbarian και δεν άργησε να φανεί και ο Ignacio.  Αφού παρέδωσα τα δωράκια μου made in Greece, περάσαμε στον κυρίως χώρο, όπου στην παρέα μας προστέθηκε κι ο Diego.

Ο ενιαίος χώρος είναι χωρισμένος με βάση τα στάδια παραγωγής.  Στο ένα μέρος τα καζάνια για το βράσιμο, αλλού τα καζάνια της ζύμωσης και ωρίμανσης και σε ξεχωριστά δωμάτια η εμφιάλωση και το μικροβιολογικό εργαστήριο.  Μου άρεσε που είχαν δώσει μια ταυτότητα στον χώρο. 

Σε μια παρθένα, επί της ουσίας, αγορά το να εξασφαλίσεις σταθερά προμήθειες και εξειδικευμένα υλικά αποτελεί πονοκέφαλο.  Ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η εξασφάλιση καλής ποιότητας πόσιμου νερού και σταθερής τάσης ρεύματος.  Φαίνεται πως καταφέρνουν σιγά σιγά να βρίσκουν μόνιμες λύσεις, όπως π.χ. για το νερό όπου έχουν στήσει ένα σύγχρονο σύστημα καθαρισμού και αφαλάτωσης.

Οι μπίρες που παράγει αυτή τη στιγμή η Barbarian είναι τρεις μόνιμες-Red Ale, Chaski Porter, 174 IPA και μια περιορισμένης παραγωγής, τη Black IPA, την οποία και ζυθοποίησαν σε συνεργασία με την Cervejaria Küd από την Βραζιλία. Η παραγωγή ανέρχεται στα 6.000 λίτρα τον μήνα (draught και μπουκάλια για διάφορα σημεία εστίασης) και η φιλοδοξίας τους είναι να φτάσουν σύντομα τα 8.000 λίτρα. Η τελευταία ενημέρωση λέει πως ετοιμάζουν και μια ιδιαίτερη Breakfast Stout σε συνεργασία με την Cervecería del Valle! Κατά την παρουσία μας, είχαμε την τύχη να δούμε από κοντά την εμφιάλωση της 174 IPA. 

Η ομάδας της Barbarian έχει ενισχυθεί με παικταράδες όπως ο Messi και ο Sneijder...

Περνώντας στο beer bar, τα παιδιά μας έβαλαν να δοκιμάσουμε μια προς μια τις δημιουργίες τους.  Πραγματικά, όλες στέκονται σε υψηλό επίπεδο και ξεφεύγουν εύκολα από τα στενά όρια της εθνικής τους αγοράς.  Πρώτα ήπιαμε την Red Ale, μετά την αρκετά αξιόλογη Chaski Porter, ακολούθησε η πιο ολοκληρωμένη κατά τη γνώμη μου-174 IPA και κλείσαμε με την ιδιαίτερη Black IPA, η οποία είχε ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά.

Ευχαριστούμε πολύ τους "Barbarians" για την φιλοξενία τους!

Η 174 IPA μας συνόδεψε και κατά την επιστροφή μας στην Ελλάδα, ώστε να τύχει μιας πιο προσεκτικής παρουσίασης.  Όπως διαβάζουμε και στο μπουκάλι, οι “Barbarians” την έφτιαξαν ως φόρο τιμής στο μέρος απ’ όπου ξεκίνησαν να παράγουν με πάθος μπίρα, αλλά και στα άτομα που τους βοήθησαν στο εγχείρημά τους.

Σερβίροντας στο pint της Barbarian αυτό που ξενίζει άμεσα για IPA είναι το κεχριμπαρένιο της χρώμα.  Το αρχικό batch έμοιαζε 100% εμφανισιακά με amber ale, για τον απλούστατο λόγο ότι μπερδεύτηκαν και έβαλαν ένα ολόκληρο σάκο με caramel malts! Το διόρθωσαν στο νέο batch κι έτσι η μπίρα απέκτησε την φυσιολογική της golden εμφάνιση και πιο IPA χαρακτήρα.  Ο λευκός αφρός δεν κρατά για πολύ και υποχωρεί αφήνοντας ένα πέπλο για αρκετή ώρα.

Το άρωμα που αναδύεται είναι διακριτικό και δεν θυμίζει τις κλασικές IPA, αφού η έντονη γρασιδίλα απουσιάζει.  Έχει περισσότερο malt χαρακτήρα θα έλεγα, όπου ο λυκίσκος προσθέτει αρώματα εσπεριδοειδών όπως γκρέιπφρουτ και κίτρο.  Όσο ζεσταίνεται βγάζει μια γλυκάδα και είναι αναγνωρίσιμη και η καραμέλα στα μετόπισθεν.

Γευστικά, πάλι τα malts έρχονται πρώτα, με τα ίδια εσπεριδοειδή να αναγνωρίζονται, ενώ δεν αργεί να μπει δυναμικά και ο λυκίσκος φέρνοντας πικρίλα στις άκρες της γλώσσας που διαρκεί.  Στην 174 IPA έχουν χρησιμοποιηθεί λυκίσκοι Colombus και Chinook, ενώ το αλκοόλ των 8 βαθμών κρύβεται καλά.  Το σώμα είναι μέτριο προς γεμάτο, με καλή ενανθράκωση.    Γενικά, μια αρκετά καλή IPA, που πίνεται ευχάριστα!  

Και να κλείσουμε με βουτιές σε... πισίνα γεμάτη μπίρα! Ένα τρελό όνειρο που πραγματοποίησαν οι φίλοι μπιραματιστές της Barbarian. Απολαύστε!!!