Μετά από ενα διάλειμμα επιστρέφω ξανά. Αυτή η αλλαγή χρονιάς
από το 13 στο 14 ήταν κάπως σκληρή αλλά ακόμα αντέχουμε. Να ευχηθώ σ όλους σας
να έχετε μια καλή χρονιά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και πάντα να απολαμβάνετε
τις αγαπημένες σας μπυρίτσες.
Έτσι λοιπόν και γώ για πρώτο ποστ της χρονιάς σας έχω μια IPA. Ναι ξέρω με τέτοιο καιρό
θα προτιμούσατε μια μαυρίλα αλλά αυτή η IPA είναι μια από της κορυφαίες μου
επιλογές, ίσως να χει φτάσει και στο Νο1. Αυτή λοιπόν δεν είναι άλλη από την Jack Hammer από
την Brewdog …. Ναι ναι πάλι Brewdog γιατί είναι μια από τις κορυφαίες
ζυθοποιίες της Ευρώπης με μπύρες που μας έχουν κάνει ουκ ο λίγες φορές να τους
βγάλουμε το καπέλο.
Χωρίς παραπάνω καθυστερήσεις ξεκινώ γι αυτήν την όμορφη
εμπειρία. Απλά θα αναφέρω ότι την συγκεκριμένη μπύρα την έχω πιει πολλές φορές
(όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι) από μπουκάλι αλλά και από βαρέλι. Η
παρουσίαση που θα δείτε είναι από μπουκάλι καθώς πιστεύω ότι είναι πάντα πιο
αντιπροσωπευτικό και σχεδόν πάντα υπάρχουν διαφορές.
Στυλ: IPA
Αλκοόλ:
7,2%
Βύνη: Extra Pale
Spring Blend
Λυκίσκος: Centennial and Columbus
Ανοίγω το μπουκάλι και σερβίρω στο
όμορφο ποτηράκι. Το χρώμα της πορτοκαλένιο ελαφρώς σκοτεινό με αφρό υπόλευκο ο
οποίος έχει πολλές φουσκάλες που σιγά σιγά κάθεται υπομονετικά και διακριτικά
μέχρι την τελευταία σου γουλιά. Το ανθρακικό της στην αρχή είναι έντονο και
σπιρτόζικο και παίζει το δικό του παιχνίδι κάτω από το πέπλο του αφρού της.
Το άρωμα της πολύ δυνατό τρυπάνι
λυκίσκου στην μύτη σου πραγματικά. Οι λυκίσκοι κάναν καλά την δουλεία τους με
το πορτοκάλι, το βερίκοκο, το γκρέιπφρουτ και το κίτρο να μπλέκουν τα αρώματα
τους μαγικά παρέα με κάποιες νότες γρασιδιου,πεύκου και καραμέλας. Αρκετά πολύπλοκο αλλά δεμένο τόσο αρμονικά που
σε κάνει να θες να την καταβροχθίσεις.
Και σιγά μην περίμενα, γευστικά η Jack είναι ισορροπημένη με λίγες πιο γλυκές νότες στην αρχή οι οποίες
μεταμορφώνονται σε τσιμπήματα πίκρας που με το ανθρακικό σε μέτρια επίπεδα
εκτοξεύουν πυραύλους στην στοματική κοιλότητα.
Το σώμα της είναι μέτριο και υφή της
στο στόμα είναι ελαφρώς κολλώδης. Και αφήνοντας στη γλώσσα μου γεύσεις
μπερδεμένες από βερίκοκα και γρασίδια κατεβαίνει βιαστικά στο λαρύγγι μου
αφήνοντας μια πίκρα τόσο όμορφα ντυμένη από τα φρούτα η οποία κρατάει για
μεγάλη διάρκεια με το αλκοόλ να έξοχα κρυμμένο. Όπως πολλές φορές έχω πει για την επιγευση αυτής της μπύρας «τι
να πιεις μετά απ αυτό, δεν θα καταλάβεις τίποτα»
Βαθμολογία: 9,5
Στην ΥΓΕΙΑ σας!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου