Μπορεί που λέτε ο Sir Francis Drake να ήταν σκληροτράχηλος εξερευνητής, από εκείνους της παλιάς εποχής που χωρίς πολλά μέσα, ρίσκαραν τα πάντα για χάρη της μεγάλης ανακάλυψης, αλλά ίσως ένα τέτοιο ευγενές όνομα δεν θα ταίριαζε να κοσμήσει το πιο μαύρη απ’ τις ετικέτες… Κι αν όχι Drake, μήπως καλύτερα Drakonic; Σίγουρα καλύτερα…
Δεν ξέρω γιατί, αλλά πολλοί ζυθοποιοί δίνουν στις δυνατές μαύρες μπύρες τους ονόματα που έρχονται από τον άλλο εκείνο κόσμο, το μαύρο και σκοτεινό… Βρε λέτε εκεί κάτω που βράζουν τα καζάνια, να βγάζουν τ’ αγαπημένα μας μαυροζούμια;
Μαύρο όπως αναμένεται το χρώμα της με μέτριου όγκου σκούρο μπεζ αφρό, ο οποίος θα υποχωρήσει γρήγορα, αφήνοντας ελαιώδη ίχνη, σαν πιτσιλιές στο ποτήρι. Στο επόμενο στριφογύρισμα του ποτηριού, ο αφρός θα ξαναζωντανέψει, παρασέρνοντας στην επιφάνεια αρώματα σοκολάτας, σκόνης κακάο, ελαφρών μπαχαριών, ενώ από το βάθος φθάνει και ένα άρωμα αλκοόλ. Πολύπλοκη και απολαυστική η μυρωδιά της Drakonic.
Η ετικέτα της δεν ακολουθεί το ιδιαίτερο στυλ με τα στρογγυλά, ανισομεγέθη γράμματα των εποχιακών Hopapocalypse και Denogginizer, αλλά αυτό της κλασσικής σειράς των Drake’s με τα ψιλόλιγνα γράμματα. Στο πλάι της ετικέτας διαβάζουμε κάποιες λεπτομέρειες για τα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί. Ενδιαφέρουσα η χρήση μεγάλης ποικιλίας βυνών μα μόνο ενός είδους λυκίσκου, του Columbus.
Η αίσθηση στο στόμα γενικά απαλή, ζωντανεύει από την ενανθράκωση σε κάθε γουλιά. Η γεύση εναλλάσσεται απ’ τις γλυκές νότες της σοκολάτας σε αυτές του καφέ, για να περάσει σε πιο πιπεράτες νότες λυκίσκου και γενικά πικρό τελείωμα. Μακρά, σχετικά πικρή και ξηρή επίγευση. Τέλειο δέσιμο!
Μια ενδιαφέρουσα imperial stout, γευστική και ευκολόπιοτη για το είδος της, αξίζει να τη δοκιμάσετε αν την πετύχετε σε κάποιο απ’ τα e-shops που εμφανίζεται κατά καιρούς. Βαθμολογώ με 9 στα 10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου