Οδοιπορικό στη γη των NEIPA (Μέρος 2ο)

H craft σκηνή της πόλης της Νέας Υόρκης έχει εξελιχθεί τον τελευταίο καιρό σε έναν από τους κορυφαίους προορισμούς για μπύρα σε ολόκληρη την Αμερική. Με καμιά 20αρια τοπικές ζυθοποιίες ήδη (μέσα στον 2018 αναμένονται να έχουν το δικό τους ζυθοποιείο και οι Evil Twin, Mikkeller, Grimm και Stillwater), δεκάδες μπαρ και bottle shop, πλέον καλύπτει και τον πιο απαιτητικό μπυρόφιλο. Η craft μπύρα παίζει στην κυριολεξία παντού.

Καλή η Νέα Υόρκη, αλλά τι κάνεις όταν ξέρεις πως σε «απόσταση βολής», μόλις 4-5 ώρες με το αμάξι, βρίσκονται ζυθοποιίες όπως η Tree House και η Alchemist και ολόκληρη η σκηνή του Βερμόντ; Στρέφεις τη μούρη του νοικιασμένου σου αμαξιού προς Βορρά και κατευθύνεσαι προς Νέα Αγγλία, τη γη των NEIPA…

Από το αρχείο της Tree House

Πρώτος σταθμός σε αυτό το οδοιπορικό, η θρυλική Tree House, στο Charlton της Μασαχουσέτης. Καταφέραμε να φτάσουμε λίγο πριν το άνοιγμα, στις 2 το μεσημέρι. Αυτοκίνητα ερχόντουσαν συνεχώς και το υπαίθριο χωμάτινο πάρκινγκ έξω από την έκταση της ζυθοποιίας άρχισε να γεμίζει. Η φάση έμοιαζε με φεστιβάλ στη Μαλακάσα, με τη διαφορά πως επρόκειτο για μια τυπική εργάσιμη μέρα και όλος αυτός ο κόσμος έφτανε εκεί για να προμηθευτεί απλά μπύρες!

Το αρχικό ζυθοποιείο στο Brimfield - Από το αρχείο της Tree House

Από το αρχείο της Tree House

Από το αρχείο της Tree House

Η πορεία της Tree House είναι αξιοθαύμαστη. Από τον γραφικό πορφυρό αχυρώνα και το σήμα κατατεθέν δεντρόσπιτο στο Brimfield της Μασαχουσέτης, όπου ξεκίνησε ως boutique ζυθοποιία το 2012, μεταφέρθηκε αναγκαστικά στο Monson το 2014 σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις όταν και η φήμη της είχε ήδη εκτοξευτεί εξαιτίας των μυθικών hazy IPA Julius και Green. Η τεράστια ζήτηση την οδήγησε σε νέο πλάνο επενδύσεων, το οποίο υλοποιήθηκε τάχιστα και οι νέες τεράστιες εγκαταστάσεις 5.000μ2 εγκαινιάστηκαν σιωπηρά τον προηγούμενο Ιούλιο ("μόνο" 4.000 άτομα επισκέφτηκαν εκείνη τη μέρα τη ζυθοποιία) σε μια έκταση 68 εκταρίων, στον καταπράσινο λόφο του Charlton.

Από το αρχείο της Tree House

Από το παρκινγκ έπρεπε να ανέβουμε πεζοί ένα φιδίσιο δρόμο στη κορυφή του λόφου. Μια χαρακτηριστική ξύλινη αψίδα λειτουργούσε ως είσοδος στην έκταση της Tree House και έδενε απόλυτα με το περιβάλλον. Φτάνοντας επάνω η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακή. Μέσα σ’ ένα πανέμορφο τοπίο με πολύχρωμα πυκνά δέντρα, ξεπρόβαλε το νέο επιβλητικό κτήριο στη μια άκρη, απ’ όπου ξεκινούσε μια ανθρώπινη αλυσίδα που κατέληγε στην άλλη άκρη, σ’ένα γεμάτο πάρκινγκ…εκεί όπου θα έπρεπε να καταλήξουμε κι εμείς για να εισέλθουμε σιγά σιγά στο ζυθοποιείο. Περιμένοντας στην ουρά είχες την ευκαιρία να περιεργαστείς τον φροντισμένο περιβάλλοντα χώρο και τον κόσμο μπροστά σου. Υπήρχαν από ντόπιοι που έκαναν τη συνηθισμένη στάση για τα «καθημερινά» τους ψώνια, γυναίκες με παιδιά, μέχρι και οι κλασικοί geeks που είχαν ταξιδέψει από κοντινές πολιτείες, όπως εμείς από Νέα Υόρκη. Κάποιος δίπλα μας μας εκμυστηρεύτηκε πως είχε οδηγήσει από το New Jersey σκαστός από τη γυναίκα του, αφήνοντας τη να νομίζει πως είναι ακόμα στο γραφείο…

Tο can release εκείνης της ημέρας περιλάμβανε Green, Alter Ego και Bright with Citra. Η στιγμή επιτέλους που θα πίναμε ολόφρεσκη Green μερικών ωρών δεν ήταν μακριά. Μπαίνοντας στο εσωτερικό της Tree House μετά από κάνα μισάωρο αναμονής (το Σάββατο η αναμονή μπορεί να ξεπερνά και τις 2 ώρες), το σαγόνι κρέμασε ακόμα περισσότερο. Σ’ένα ενιαίο χώρο όπου κυριαρχούσε το ξύλο, υπήρχε στα αριστερά το θεαματικό taproom και στα δεξιά το merchandise και ο χώρος διανομής των κυτίων. Στο βάθος και σε χαμηλότερο επίπεδο βρισκόντουσαν οι εγκαταστάσεις του ζυθοποιείου, όπως φαίνεται και στο παρακάτω βιντεάκι. Οι τύποι έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά εκεί μέσα, καταφέρνοντας να κρατήσουν σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα της παλιάς Tree House.

Για κακή μας τύχη το taproom δεν λειτούργησε εκείνη τη μέρα. Έτσι, δεν μπορούσαμε να δοκιμάσουμε τίποτα επί τόπου. Ούτε να ανοίξουμε όμως και τα κουτάκια που μόλις είχαμε αγοράσει, και να τα πιούμε κάπου έξω, αραχτοί στα γρασίδια κάτω από τον λαμπρό ήλιο ή στους πάγκους κάτω από το τεράστιο ξύλινο στέγαστρο. Οι πανηλίθιοι νόμοι της Μασαχουσέτης δεν σου επιτρέπουν να ανοίξεις μπύρα πουθενά εντός, εκτός και επί τα αυτά της ζυθοποιίας. Μόνο ότι βγαίνει από τις βρύσες του taproom επιτρέπεται να καταναλωθεί εκεί και σε ποτήρι. Μας σφύριξαν βέβαια κάποιοι ντόπιοι πως κοντά στη ζυθοποιία υπήρχε ένα smokehouse με καταπληκτικό φαγητό, όπου μπορούσες να ανοίξεις ελεύθερα τις Tree House σου. Οπότε βάλαμε πλώρη για εκεί. Όμως, ήταν δυνατόν να φύγουμε από την Tree House χωρίς να πιούμε έστω μια γουλιά Green εξαιτίας μιας χαζοαπαγορεύσης; Εννοείται πως όχι…

B.T.'s Smokehouse: ίσως το καλύτερο καπνιστό κρέας στη Μασαχουσέτη

Το ταξίδι συνεχίζεται…

Οδοιπορικό στη γη των NEIPA (Μέρος 1ο)

«Τώρα είχαμε στρέψει τη μούρη του σαραβαλιασμένου αμαξιού μας προς Νότο και κατευθυνόμασταν στο Καστλ Ροκ του Κολοράντο, ενώ ο ήλιος κοκκίνιζε κι οι βράχοι των βουνών προς τη Δύση φαινόντουσαν σαν μπυραρία του Μπρούκλιν σ’ ένα νοεμβριάτικο σούρουπο.» Τζακ Κέρουακ – Στο Δρόμο

Σε μια γειτονιά του Μπρούκλιν, ένα οκτωβριάτικο πρωινό, ξεκίνησε η δική μας περιπέτεια στον κόσμο των NEIPA. Όχι από μπυραρία, αλλά από ζυθοποιία. Δεν είχαμε πατήσει καλά καλά το πόδι μας στη Νέα Υόρκη και ήδη βρισκόμασταν Σάββατο πρωί έξω από την περιβόητη Other Half Brewing. Αν και τυπικά εκτός New England, η Other Half θεωρείται μια από τις κορυφαίες ζυθοποιίες στην παραγωγή του στυλ New England IPA

Is the hype real?

Η στιγμή που περιμέναμε δεν ήταν μακριά. Λιγότερο από 50 Νεοϋορκέζους είχαμε μπροστά μας, καμιά ώρα πριν το επίσημο άνοιγμα της ζυθοποιίας για το νέο can release. Μια χαρά, δηλαδή, συγκριτικά με άλλες μέρες όπου η ουρά χάνεται πίσω από το οικοδομικό τετράγωνο… Ναι, οι ουρές που σχηματίζονται στα can release της Other Half είναι τόσο μνημειώδεις όσο αυτές για το release του νέου iPhone. Οι πρώτοι στην δική μας ουρά ήταν ήδη εκεί από τις 6 τα χαράματα…Κάποιοι, αντί για καφέ, άνοιγαν κουτάκια μπύρας, άλλοι χαλάρωναν στη σπαστή τους καρέκλα και λαγοκοιμούνταν, ενώ κάποιοι άλλοι έφτιαχναν πυργάκια με NEIPA κουτάκια, έτοιμοι για trade. Σε αυτό το σουρεάλ σκηνικό, που μέχρι τότε βλέπαμε μόνο στο youtube και κάναμε καζούρα, ανήκαμε πλέον κι εμείς.

Με το που ξεκίνησε η διάθεση, η περιοχή έξω από τη ζυθοποιία γέμισε κιβώτια με 4packs. Άλλοι φόρτωναν κατευθείαν στα αυτοκίνητα και άλλοι προσπαθούσαν να γεμίσουν τα φορητά τους ψυγεία. Εμείς απλά πήραμε όσα μπορούσαμε και κατευθυνθήκαμε απευθείας στο taproom της Other Half, για να γευτούμε επιτέλους τις ΝΕΙΡΑ όπως θα έπρεπε να είναι; ολόφρεσκιες!

Ο ψυχεδελικός μαυροπίνακας πάνω από τη μπάρα μόνο πονοκέφαλο σου προκαλούσε με τόσες επιλογές που έμοιαζαν μεταξύ τους. Daydream in Green, All Green Everything, Double Mosaic Dream, Hop Showers…ήταν μερικά μόνο ονόματα που σ’ έστελναν απευθείας στον «πράσινο» παράδεισο.

Αφού καταφέραμε να εντοπίσουμε τις πιο αντιπροσωπευτικές, πιάσαμε τραπέζι κι αρχίσαμε τις δοκιμές. Το άρωμα είχε ήδη εισχωρήσει βαθιά στη μύτη και προσπαθούσε να τρυπήσει τον εγκέφαλό μας. Οι πρώτες γουλιές έφεραν επιφωνήματα θαυμασμού. Η φρεσκάδα ήταν πανταχού παρούσα. Τα τροπικά φρούτα και οι έντονοι λυκίσκοι γέμιζαν τη στοματική σου κοιλότητα στον υπέρτατο βαθμό.

Τα ποτήρια άλλαζαν συνεχώς χέρια αναμεταξύ μας. Η ευδαιμονία που σου προκαλούσε η κάθε γουλιά, δεν σου επέτρεπε να σκεφτείς ιδιαίτερα διαφορές και είδη. Ούτε σημειώσεις, ούτε βαθμολογίες, ούτε τίποτα. Μόνο pure joy!

Το ταξίδι στους δρόμους του λυκίσκου είχε μόλις ξεκινήσει…ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ρε, παγωτό χειμωνιάτικα;

Αν και το παγωτό αποτελεί αγαπημένη δροσιστική απόλαυση το καλοκαίρι, το χειμώνα οι συνθήκες είναι καταλληλότερες να καταναλωθεί. Εξάλλου και στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης η κατανάλωση παγωτού είναι δημοφιλής και το χειμώνα. Κάπως έτσι και η αγαπημένη Omnipollo, σε συνεργασία αυτή τη φορά με την ακόμα πιο αγαπημένη Buxton, παρουσίασε μέσα στο καταχείμωνο μια σειρά παγωτών σε μπύρα. Είχε προηγηθεί βέβαια, την άνοιξη που μας πέρασε, η περιβόητη Rare Scooop, προϊόν συνεργασίας των αμερικανικών craft Cycle και 3 Sons, δηλαδή μια «ζυθο-βερσιόν» του χωνάκι σοκολάτα, βανίλια, φράουλα, η οποία είχε προκαλέσει ένα μικρό πάταγο στους απανταχού beer lovers (και είχαμε την τύχη να δοκιμάσουμε κι εμείς στο καλοκαιρινό CBC, aka Chania Beer Celebration).

Η Omnipollo λοιπόν, στα πλαίσια του εντυπωσιασμού που μας έχει συνηθίσει, ζυθοποίησε 4 «αυθεντικά» παγωτά, όπως τα αποκαλεί. Η αλήθεια είναι πως τα food flavours εξελίσσονται σε νέα τάση μπυραματισμών, όπως μας πληροφορεί και το πολύ ενδιαφέρον πρόσφατο άρθρο του DRAFT magazine. Original Ice Cream Pale Ale, Original Lemon Meringue Ice Cream Pie, Original Rocky Road Ice Cream και Original Texas Pecan Ice Cream είναι τα 4 ονόματα που προκαλούν την περιέργεια μας.

Οι stout του Kees Bubberman

Ο Kees Bubberman αρχικά εκπαιδεύτηκε ως μάγειρας. Άρχισε όμως να ασχολείται και με την οικιακή ζυθοποίηση πριν από 17 χρόνια, η οποία τελικά και τον κέρδισε. Το 2007 έγινε ο master brewer της γνωστής Ολλανδικής ζυθοποιίας Emelisse Kamperland και μετά από 7 χρόνια αποφάσισε να αποχωρήσει για να φτιάξει τη δική του ζυθοποιία δίνοντας το όνομά του; Brouwerij Kees (προφέρεται Κέις).

Η πρώτη επαφή με τα “ζυθοποιήματα” του Kees ήταν στο τελευταίο Eurhop Beer Festival στη Ρώμη, όπου οι stout του μας άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. Έτσι παραγγέλθηκαν και τα πρώτα μπουκάλια. Παρά τη συμμετοχή της Kees στο CBC Boston, τις πολλές εγκομιαστικές κριτικές στο ratebeer και ότι, δικαίως, θεωρείται πια μια από τις καλύτερες νέες craft ζυθοποιίες στην Ευρώπη, ευτυχώς για μας, οι μπύρες της παραμένουν ακόμα εξαιρετικά προσιτές, μακρία από το hype και τη μανία του trading που διογκώνουν την εικόνα τους και τις κάνουν δυσεύρετες και πανάκριβες.

Οι επικές στιγμές του περσινού 5ου CBC μέσα από 40 εικόνες.

Αν και Παρασκευή, ο κόσμος είχε πιάσει «στασίδι» πολύ πριν ανοίξει το φεστιβάλ τις πύλες του...

...και όσο πλησιάζει η ώρα η ουρά μεγαλώνει σαν ντόμινο.

Με 80 ζυθοποιίες και πάνω από 150 μπύρες στις κάνουλες σε κάθε session ήθελε λίγο μελέτη του τι να πιεις... για να μη μπερδέψεις τα μπούτια σου. 

Photo by Theis Mortensen