Weyerbacher Simcoe Double IPA

O Dan Weirback και η γυναίκα του η Sue, έκαναν διακοπές στο Vermont το 1993, όταν επισκέφθηκαν τη μικροζυθοποιία Long Trail, στο υπόγειο ενός παλιού μύλου. O Dan, είχε μια μικρή εταιρεία που συντηρούσε πισίνες και ήταν στο “ψάξιμο” για κάτι διαφορετικό. Το πάθος του ήταν το homebrewing, μια κακή συνήθεια που είχε κολλήσει από ένα φίλο του, αλλά ήταν η Sue που έριξε την ιδέα να ξεκινούσαν τη δική τους μικροζυθοποιία. Δυο χρόνια μετά, στο Easton της Πενσυλβάνια, η ιδέα της Sue έγινε πραγματικότητα και ο Dan έδινε στη μικρή ζυθοποιία που έστησε σ’ ένα πρώην στάβλο (επηρεάστηκε μάλλον απ’ το μύλο της Long Trail…) το αυθεντικό όνομα της οικογένειάς του, όταν αυτή μετανάστευσε από τη Γερμανία: Weyerbacher.

H αρχική ιδέα του Dan και της Sue ήταν να κρατήσουν τη ζυθοποιία μικροσκοπική, φτιάχνοντας δημοφιλή για την εποχή είδη μπύρας, όπως pale ale ή ESB. Βέβαια, δεν πέρασε και πολύς καιρός μέχρι ο Dan να φτιάξει μια απ’ τις αγαπημένες του homebrew συνταγές, μια raspberry imperial stout και… Αυτό ήταν… Δεν επέστρεψαν ποτέ πια στις pale ales και τις ESBs. 

Οι πελάτες του brew pub που έστησε τρία χρόνια αργότερα ο Dan πάνω απ’ το στάβλο… εεε, τη ζυθοποιία δηλαδή, εκτελώντας μετά τη βάρδια του ζυθοποιού και εκείνη του εστιάτορα, υποστήριξαν με την προτίμησή τους την στροφή στις πιο δύσκολες μπύρες και οι Weirbacks σε λίγο δεν προλάβαιναν να ικανοποιήσουν τη ζήτηση.

Ο Dan Weirback

Η απόφαση να εγκαταλείψουν το brewpub για μια κανονική ζυθοποιία, ήταν δύσκολη αλλά αναγκαία. Σήμερα, μετά από αρκετές επεκτάσεις, αναβαθμίσεις και περισσότερους συνεργάτες στην ομάδα, η Weyerbacher, είναι μια απ’ τις πιο σημαντικές ζυθοποιίες της Πενσυλβάνια, με περίπου είκοσι ετικέτες σε παραγωγή και ένα δυναμικό πρόγραμμα barrel aging. Από την γκάμα αυτή θα σας παρουσιάσω κατ’ αρχήν μια single hop double IPA.

H “Double Simcoe IPA” είναι φτιαγμένη μόνο με μια ποκιλία λυκίσκου, τον αμερικανικό Simcoe, με τα ανεβασμένα alpha acids, που αν και χρησιμοποιείται κυρίως για την πικράδα του, είναι αρκετά ανεβασμένος και αρωματικά  


Το χρώμα της πορτοκαλί σκούρο, φυσικά θολό με αρκετά σωματίδια να αιωρούνται, ενώ ο αφρός της, κιτρινωπός στο χρώμα, κρεμώδους υφής αλλά μικρού όγκου, υποχωρεί γρήγορα σ’ ένα λεπτό στρώμα με μικρές και μεγάλες φυσαλίδες, αφήνοντας πίσω του, λεπτά δαντελωτά ίχνη στο ποτήρι.


Το άρωμα δυνατό απ’ τη στιγμή που θα σερβίρω. Πεύκο το κύριο χαρακτηριστικό του, με την καραμέλα να έρχεται σε κύματα, προσπαθώντας φιλότιμα να το σκεπάσει. Με την πρώτη γουλιά, η γλώσσα “γονατίζει” και το στόμα παραμορφώνεται παίρνοντας αυτό που κάποιοι περιγράφουν ως “bitter face”  
Στη γεύση συνεχίζουμε να έχουμε το ιδανικό πάντρεμα πεύκου, ρετσινιού και καραμέλας, αλλά και με κάποιες λεμονίζουσες νότες. Η υφή αρκετά τραχιά. Η αίσθηση... επική! Βόμβες λυκίσκου πέφτουν σε μια θάλασσα από malts που προσπαθεί απλά να τις επιβραδύνει όπως καρφώνονται στο στομάχι σου… 
Όπως γράφω αυτή την πρόταση το ποτήρι εξαφανίζεται από μπροστά μου… “Είναι με πολύ λυκίσκο, δεν θα σου αρέσει” προειδοποιώ την συνήθη ύποπτο που μου φορολογεί σε μόνιμη βάση τις μπύρες μου. Η αντίδρασή της άκρως ανησυχητική… “Ουάου, ωραία μπύρα! Τι είναι;”
Όπα… τι παίχτηκε τώρα; Η οπαδός των belgian tripels και τελευταία των “δυνατών” lambic και μέχρι πρότινος ορκισμένος εχθρός του λυκίσκου, πέρασε για τα καλά στην σκοτεινή πλευρά;  


Η βαθμολογία μου για την double simcoe IPA με το 9% αλκοόλ, έχει ως εξής: Εμφάνιση 8, Άρωμα 8.5, Γεύση 9, Αίσθηση 9. Συνολική βαθμολογία: 8.75 στα 10.   

Εξαιρετική εκπρόσωπος των δυνατών σε γεύση αμερικανικών ΙΡΑ και τρανταχτή απόδειξη της ποιότητας που μπορεί να πιάσει μια single hop IPA. Ευτυχώς που άλλαξε γνώμη ο Dan για τις pale ales και τις ESBs