Opperbacco. Ένας Βάκχος της μικροζυθοποιίας

Φεύγοντας απ' το Μιλάνο και κατεβαίνοντας προς την κεντρική Ιταλία, στην περιοχή του Abruzzo, θα γνωρίσουμε μια από τις νεότερες μικροζυθοποιίες της γειτονικής μας χώρας. Το όνομά της "Opperbacco" και σήμα της ο Βάκχος του Caravagio που όμως στο χέρι του αντί για κούπα κρασί, κρατά ένα ποτήρι μπύρας. 


Η μικρή αυτή ζυθοποιία που έφτιαξε το 2009 στο Notaresco του Teramo, όπου και γεννήθηκε, ο Luigi Recchiuti, ξεκίνησε από μια Αγρο-pub. Μάλιστα... O Luigi, γεωπόνος στο επάγγελμα, πρωτασχολήθηκε με τη μπύρα το 2001 φτιάχνοντας μια pub σε μια αγροικία που είχε στο χωριό του. Οι μπύρες που σέρβιρε εκεί ήταν μπύρες που είχε γνωρίσει στα ταξίδια του στο Βέλγιο και τις άλλες μπυρονομαστές χώρες της Ευρώπης. Ο ίδιος μάλιστα, είχε μπει στο τριπάκι του homebrewing και έφτιαχνε κλώνους από διάφορες ονομαστές μπύρες, προσπαθώντας έτσι να κατανοήσει καλύτερα τα υλικά και τις μεθοδολογίες της ζυθοποίησης.

Την απόφαση να προχωρήσει στη δημιουργία μιας ζυθοποιίας την πήρε ο Luigi όταν η γυναίκα του έκανε μια διατριβή πάνω στο κόστος κατασκευής μιας μικροζυθοποιίας και γνωρίστηκε με τον Leonardo di Vincenzo της Birra del Borgo. 
H δημιουργία πρωτότυπων ζυθοποιημάτων από την ανερχόμενη τότε del Borgo, έβαλε για τα καλά στο τριπάκι και τον Luigi, που ξεκίνησε ευθύς (με έτοιμη την ανάλυση κόστους) να στήνει τη ζυθοποιία, λίγο πιο πέρα από την agripub. 


Οι πρώτες του παραγωγές έτυχαν καλών κριτικών και μάλιστα απέσπασε γρήγορα τα πρώτα του βραβεία στο διαγωνισμό Slow Food, αλλά και μπήκε στη λίστα με τις καλύτερες ιταλικές μπύρες, του "Guida alle birre d' Italia 2011", με την "Bianca Piperita" και την "10 e lode" (μεταφράζεται δέκα με τόνο), μια μπύρα εμπνευσμένη απ' την Westvleteren 10.

Εμείς σήμερα θα γνωρίσουμε μια άλλη δημιουργία της Opperbacco, την TriplIPA. Όπως καταλαβαίνετε και από το όνομα, πρόκειται για ένα υβρίδιο μεταξύ δυο κλασσικών στυλ - της belgian triple και της english IPA, με 7.8% αλκοόλ και 56 IBUs. 

   

Σερβίρω σε Teku στους 6-7 βαθμούς και θαυμάζω το φωτεινό πορτοκαλί χρώμα της, όπως γεμίζει το ποτήρι, ενώ ο αφρός φουσκώνει πλούσιος και στιβαρός, φτιάχνοντας ένα παχύ λευκό μαξιλάρι και ανάγλυφες μορφές στο σβήσιμό του.

Από την πρώτη στιγμή που θα τη σερβίρω, το άρωμα εντυπωσιάζει, με το λυκίσκο να στολίζει αρωματικά το malty υπόβαθρο. Εσπεριδοειδή, μήλα κυρίως, αλλά και πορτοκάλι, αλλά και κάποιες πολύ ιδιαίτερες, αισθησιακές μυρωδιές. 

Ο λυκίσκος που χρησιμοποιείται στην παρασκευή της TriplIPA είναι των ποικιλιών Simcoe, Colombus, Saaz και Amarillo (ο οποίος χρησιμοποιείται και σε dry hopping) δίνοντας αυτό τον έντονο και ιδιαίτερο hoppy χαρακτήρα στην κλασσική κατά τ' άλλα triple συνταγή.

Το γεμάτο σώμα της και ένα τσίμπημα στον ουρανίσκο, που όμως ξεθωριάζει στη συνέχεια, χαρακτηρίζουν την αίσθηση.

Η γεύση σχετικά γλυκιά, με τα malts να κυριαρχούν και το λυκίσκο να εισέρχεται σε δεύτερο χρόνο, υποστηρίζοντας ή μάλλον ολοκληρώνοντας την παλέτα. Το αλκοόλ όσο πρέπει.

Μια τέλεια ισορροπημένη triple - καμία σχέση με τις πιο γλυκές εκπροσώπους του είδους - με την ιδιαιτερότητα του λυκίσκου να την ανεβάζει ένα σκαλί παραπάνω. Ευκολόπιοτη, αισθησιακή, απολαυστική. 

Μπορεί ο Luigi Recchiuti να δανείστηκε το λογότυπό του από τον συμπατριώτη του τον Caravagio, αλλά εδώ κατάφερε κι ο ίδιος να φτιάξει ένα έργο μπυρο-τέχνης, που δεν θα διστάσω να το βαθμολογήσω με 9 στα 10

Σας αφήνω μ' ένα videο από τη Opperbacco, με τον ίδιο τον Luigi να μας ξεναγεί (στα ιταλικά) αλλά και την όμορφη Arianna, στην οποία οφείλεται το ξεκίνημα της ζυθοποιίας

Opperbacco from Ud'Anet on Vimeo.