Ρεπορτάζ από το 20th Stockholm Beer & Whisky Festival

Ανταποκριτής - Δοκιμαστής :: Thanasis 

Το 4ήμερο 29/09 έως 02/10/2011 βρέθηκα (μαζί με ένα φιλαράκι μου, τον Σπύρο) στην Σουηδία και συγκεκριμένα στην Στοκχόλμη, για να συμμετάσχω κι εγώ στο 20^ο Φεστιβάλ Μπύρας και Ουίσκι.

Το συγκεκριμένο φεστιβάλ, διοργανώνεται κάθε χρόνο από το 1992 και για φέτος λαμβάνει χώρα από 29/09 έως 01/10/11 και από 06/10 έως 08/10/11, στην περιοχή Nacka Strand της Στοκχόλμης, στην οδό Augustendalstorget 6, 131 52 Nacka Strand. Η πρόσβαση στο συγκεκριμένο χώρο γίνονταν είτε με ίδιο μεταφορικό μέσο, είτε με λεωφορείο και η διαδρομή κρατούσε περίπου 15-18 λεπτά.

Οι ώρες προσέλευσης για το ευρύ κοινό και για το πρώτο 3ήμερο ήταν 29/9: 15-23, 30/9: 15-24, 1/10: 12-24, ενώ για το δεύτερο 3ήμερο είναι 6/10: 15-23, 7/10: 15-24, 8/10: 12-24.

Το εισιτήριο εισόδου ήταν (πολύ ακριβό) 199SEK, που σημαίνει 21,50€ περίπου και συμπεριλάμβανε το δοκιμαστικό ποτήρι, έναν υποτυπώδη οδηγό του φεστιβάλ, γραμμένο μόνο στα σουηδικά και τη συμμετοχή σε ένα Beer School.

Από κει και πέρα μπορούσες να επισκεφτείς οποιοδήποτε περίπτερο και να δοκιμάσεις μπύρα, ουίσκι ή κρασί (υπήρχαν και μερικά τέτοια), τα οποία πλήρωνες τοις μετρητοίς και ήταν επίσης πανάκριβα.

Προσωπικά, δοκίμασα μόνο μπύρες και οι τιμές τους κυμαίνονταν από 20SEK (2,15€), έως 60SEK (6,50€), ανάλογα με την ποσότητα και ανάλογα με τη μπύρα φυσικά.

Πιο συγκεκριμένα, οι περισσότερες ales και stouts, στα 5cl κόστιζαν 20SEK, ενώ μερικές σπέσιαλ έφταναν και στις 40SEK, όλες σχεδόν οι pils, weisse και lagers κόστιζαν 20SEK, στα 15cl. Φυσικά υπήρχαν και κάποιες μπύρες (κυρίως αμερικάνικες stouts, ales και barley wine όπως η Big John και η Bourbon County) που για να πιεις 5cl θα έπρεπε να πληρώσεις 60SEK (6,50€!!!).

Ο χώρος όπου λάμβανε χώρα το φεστιβάλ, χωρίζονταν σε δύο τεράστιες παραλληλόγραμμες αίθουσες (Hall 1 και Hall2) που επικοινωνούσαν εσωτερικά, οπότε μπορούσες να έχει ελεύθερη πρόσβαση και στις δύο (με το ίδιο εισιτήριο). Μεταξύ των δύο κύριων αιθουσών, υπήρχε υπαίθριος χώρος, στον οποίο μπορούσες να καπνίσεις και να φας κάτι πρόχειρο (hot dogs, fish & chips κ.λπ.), ενώ στο υπόγειο, κάτω από το Hall 2 υπήρχε κι ένα κυριλάτο restaurant, για κάποιους που έχουν λεφτά για ξόδεμα (δεν πήγα και δεν έχω να πω κάτι παραπάνω για αυτό). Σημειώνω δε, ότι ένα κομμάτι μπακαλιάρος, μαζί με 20 sticks τηγανητές πατάτες κι όλα μαζί τυλιγμένα σε ένα χάρτινο χωνάκι, κόστιζε 60SEK (6,50€).

Τα περισσότερα περίπτερα μπύρας βρίσκονταν στο Hall 1, που ήταν περίπου διπλάσιο από το Hall 2, ενώ παράλληλα στον ίδιο χώρο βρίσκονταν και τα περισσότερα περίπτερα με ουίσκι. Αντίθετα στο Hall 2 υπήρχαν περισσότερα περίπτερα ουίσκι και μόνο κάποια λίγα με μπύρα.

Όπως καταλαβαίνεται το περισσότερο καιρό τον πέρασα στο Hall 1 ή μάλλον για να ακριβολογώ, μόνο μία φορά βρέθηκα στο Hall 2 και δε μπορώ να πω ότι έκατσα για πάνω από μισή ώρα. :D

Επίσης μεταξύ των δύο αιθουσών υπήρχαν και κάποιες μικρές αίθουσες, που λάμβαναν χώρα τα Beer Schools. 

Λέγοντας Beer School, εννοούμε μικρές «τάξεις» επισκεπτών που έχουν δηλώσει από πριν ή στην είσοδο την συμμετοχή τους (και έχουν πληρώσει ανάλογα ή παρακολουθούν μόνο αυτό που συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του εισιτηρίου εισόδου) και διδάσκονται από κάποιους Σουηδούς beer-experts το πώς να σερβίρουν μια μπύρα, τη σωστή θερμοκρασία σερβιρίσματος κι άλλα τέτοια ωραία μυστικά, που εμείς όμως τα ξέρουμε κι έτσι δεν έχουμε ανάγκη κανέναν ντεμέκ Σουηδό μπυρογνώστη… :D Κάποια Beer Schools, περιλάμβαναν και beer testing σε 5-6 μπυρίτσες - και πλήρωνες 190SEK για να συμμετάσχεις, αλλά ούτε κι αυτά έχουμε ανάγκη, καθότι με τον παρά μας, δοκιμάζουμε ό,τι θέλουμε, όποτε θέλουμε και όπως θέλουμε ;) :D

Ας έρθουμε όμως στο καθαυτού ζητούμενο που είναι η μπύρα και το πραγματικό beer testing…

Στο χώρο του φεστιβάλ βρίσκονταν συνολικά (και στις 2 αίθουσες) 110 περίπτερα εκθετών εκ των οποίων το 80% περίπου είχαν θέμα τη μπύρα, ενώ τα υπόλοιπα αφορούσαν το ουίσκι.

Το 95% των εκθετών μπύρας βρίσκονταν στο Hall 1 και μόνο κάποιοι “κατακαημένοι”, όπως η Heineken και η Krusovice, βρίσκονταν στον παράπλευρο χώρο του Hall 2.

Τα περίπτερα της μπύρας, χονδρικά, χωρίζονταν σε 3 κατηγορίες: περίπτερα των ζυθοποιών, που είχαν τις δικές τους παραγωγές σε βαρέλια και μπουκάλια, περίπτερα των εισαγωγέων μπύρας, που είχαν τις σχετικές εισαγωγές τους (μόνο σε μπουκάλια και κατά βάση αμερικάνικες, ολλανδικές, γερμανικές και βέλγικες μπύρες) και κάποια λίγα περίπτερα που ανήκαν σε pubs, bars και cafe (όπως Monks Café & Brewery, Oliver Twist κ.α) που είχαν τόσο τις δικές τους παραγωγές, όσος και αρκετά από τα μπουκάλια που μπορούσες να βρεις στα αντίστοιχα μαγαζιά τους.

Όλοι σχεδόν οι εκθέτες ήταν από την Σκανδιναβία, ενώ υπήρχαν και κάποιοι εκθέτες (με αντικείμενο το ουίσκι) που προέρχονταν από άλλα μέρη της Ευρώπης, ακόμα και από την Αυστραλία.

Σημειώνω εδώ ότι η μοναδική ζυθοποιία που είχε περίπτερο στο φεστιβάλ και ήταν εκτός σκανδιναβικής, ήταν (ποιοι άλλοι…???) οι τρελοζυθοποιοί από την Σκωτία… λέγε με BrewDog, ενώ κάποια βαρέλια είχε και η Flying Dog.

Κι επειδή μπύρα, χωρίς τον απαραίτητο “μεζέ” δεν γίνεται, υπήρχαν και 2-3 περίπτερα με τις αντίστοιχες λαχταριστές λιχουδιές, που σ’ έκαναν να λειώνεις από επιθυμία!!!

Εγώ κι ο Σπύρος, βρεθήκαμε στους χώρους του φεστιβάλ την Πέμπτη 29/09 και την Παρασκευή 30/09, για περίπου 7 ώρες την κάθε μέρα κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε πολλά περίπτερα και να δοκιμάσουμε ακόμα πιο πολλές μπύρες.

Προσωπικά, ξεκίνησα με τις τοπικές ζυθοποιίες και με κάποιες IPA και DIPA μπυρίτσες, που ενώ δεν σε ξετρέλαιναν, τις χαρακτήριζες από καλές έως αρκετά καλές, χωρίς όμως ποτέ να φτάνουν σε σημείο που να θέλεις να τις ξαναδοκιμάσεις. Αργότερα πέρασα σε κάποιες Ales (και κάποιες Saison), που ομολογουμένως μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση και που η φρεσκάδα του βαρελιού αναδείκνυε ακόμα περισσότερο τα μεθυστικά τους αρώματα.

Αφού λοιπόν έπαιξαν μπάλα τα τσικό, είπαμε να περάσουμε στα αντρικά πρωταθλήματα και  σε επίπεδο champions league… ;) J

Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε και το ποτήρι μου πλέον ξεχείλιζε από τα βαριά αρώματα των Porters / Imperial Porters και Stouts / Imperial Stouts (εντάξει… και αρκετές Barley Wine). J

Είναι γνωστό ότι οι σκανδιναβοί ζυθοποιοί έχουν μακρά και καλή παράδοση ως προς τα συγκεκριμένα είδη μπύρας και το απέδειξαν περίτρανα μέσω του φεστιβάλ.

Το σύνολο των ετικετών που δοκίμασα (και που φυσικά δεν τις θυμάμαι όλες), είτε από βαρέλι, είτε από μπουκάλι κυμαίνονταν σε πολύ καλά επίπεδα, δίνοντας γεμάτες ευδιάκριτες γεύσεις που ξαναπίνεις με μεγάλη ευχαρίστηση.

Ενδεικτικά μόνο αναφέρω τις εξής ζυθοποιίες: Raasted, Gotlands, Slottskallans κ.α.

Εδώ όμως θα κάνω ιδιαίτερη μνεία για το διαμαντάκι από τη Δανία που ακούει στο όνομα Bryggeriet Djævlebryg, που κατά τη γνώμη μου ήταν ό,τι καλύτερο από σκανδιναβικές ζυθοποιίες.

Τα εξαιρετικά τυπάκια είχαν φέρει μαζί τους όλο το βαρύ τους πυροβολικό: Son of Nekron, Pride of Nekron, Nekron (παλαιωμένη για 4 χρόνια σε δρύινα βαρέλια!!!), Gudelos και Old Mephisto.

Εννοείται ότι τις δοκίμασα όλες και τελικά δεν μπόρεσα να καταλήξω στο ποια είναι η καλύτερη (???) Ίσως κάτι πιο σπέσιαλ να χαρακτήριζα την παλαιωμένη Nekron (και ίσως επειδή ήξερα ότι είναι παλαιωμένη…), η οποία ήταν κέρασμα από τους παλαβούς Δανούς (!!!), χωρίς όμως οι υπόλοιπες να υστερούν σε τίποτα.

Με άλλα λόγια, όπου βρω τα συγκεκριμένα διαμάντια τα χτυπάω χωρίς δεύτερη σκέψη!!!

Φυσικά, σοβαρό φεστιβάλ μπύρας χωρίς αμερικάνικες δεν γίνεται και φυσικά τις τιμήσαμε δεόντως!!! J

Οι τοπικοί εισαγωγείς λοιπόν είχαν φροντίσει να φέρουν μαζί τους πολλά από τα κελεπούρια της παγκόσμιας ζυθοποιίας, που απ’ ότι είδα και κατάλαβα, έκλεψαν πολλές καρδιές μπυρόφιλων.

Τι να πούμε και τι να αφήσουμε για τις συγκεκριμένες μπύρες… τι να σχολιάσουμε για τις Stone, Brooklyn, Port Bewaring, Goose Island ή την Pelican που ήταν η ευχάριστη έκπληξη για μένα…

(Κάποιες ευρωπαϊκές που έχω παραθέσει παραπάνω, είναι λόγω του ότι βρίσκονται πολύ κοντά στα αμερικάνικα πρότυπα και δεδομένα)

Ξαναλέω ότι η Pelican ήταν απρόσμενα καταπληκτικές, ενώ το Νο1 του φεστιβάλ, με βάση τα προσωπικά μου γούστα ήταν η Big John της Goose Island, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσω και μια αναφορά στην καταπληκτική barley wine Cockeyed Coopers της Uinta.

Θα ήταν παράληψη βέβαια να μην αναφερθώ και στις όμορφες παρουσίες του φεστιβάλ, που μιας κι ήμασταν στην Σουηδία, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως καταλαβαίνετε…

Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια θετικά, όσο και αρνητικά σημεία που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο φεστιβάλ.

Στα θετικά, είναι φυσικά η καθαριότητα των χώρων, το γεγονός ότι υπήρχαν πολλές βρύσες όπου μπορούσες να ξεπλύνεις το ποτήρι σου και να πιεις νερό και το υπέροχο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που τράβηξε το ενδιαφέρον όλων μας.

Η πανέμορφη καστανή Σουηδέζα που τραγουδάει ονομάζεται Annis Brander και είναι μεγάλο αστέρι!!! ;) J

Στα αρνητικά τώρα, δεν μου άρεσε το ότι τα περίπτερα της μπύρας ήταν ανακατεμένα με αυτά του ουίσκι, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε ο όλος χώρος να ήταν χωρισμένος θεματικά. Ένα επιπλέον αρνητικό ήταν το γεγονός ότι δεν υπήρχαν κάποιες καρέκλες για να μπορείς να ξεκουραστείς για λίγο. Το μόνο που υπήρχε ήταν κάποια λίγα ψηλά τραπέζια που μπορούσες να ακουμπήσεις, αλλά και αρκετός χώρος περιμετρικά από τα περισσότερα περίπτερα.

Αυτά τα ολίγα λοιπόν από το 20ο Stockholm Beer & Whisky Festival που αξιωθήκαμε και παρακολουθήσαμε από κοντά…

Να ’μαστε λοιπόν καλά για να μπορέσουμε να ξαναβρεθούμε εκεί κάποια από τις επόμενες χρονιές, μαζί με άλλους τρελομπυραματιστές!!! J

Πάντα τέτοια!!!

From Stocholm with Beer

Thanasis ...