14 Ημέρες, 4 Χώρες, 3 Φεστιβάλ - Μέρος ΄Β -

DAY #3

     
        Προ τελευταία μέρα στην ηλιόλουστη και πάλι Βαρκελώνη. Με τα στομάχια μας να έχουν επανέλθει πλήρως από την χθεσινοβραδινή επιδρομή στο Bier Cab. Ένα χορταστικό πρωινό και ένας ζεστός καφές είναι το ιδανικότερο για να ανοίξουν λίγο τα μάτια μας.




Πρώτος μας προορισμός για σήμερα η μεγαλύτερη και διασημότερη ρωμαιοκαθολική εκκλησία στην Καταλονία αλλά και σε ολόκληρη την Ισπανία.




Λόγος φυσικά γίνεται για την περίφημη Sagrada Familia, σχεδιασμένη από τον Καταλανό αρχιτέκτονα Antoni Gaudi ο οποίος ανέλαβε το έργο το 1883 χωρίς βέβαια να προλάβει να το ολοκληρώσει λόγω του θανάτου του το 1926. Ένας ναός γοτθικού ρυθμού με μορφές μοντερνισμού ο οποίος ενδέχεται να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τις προβλέψεις το 2026 (στην επέτειο θανάτου δηλαδή του Gaudi).







Έπειτα από τούτο το θεσπέσιο οφθαλμόλουτρο, η μπύρα έχει ήδη αρχίσει να θεωρείται  εξάρτηση και δια του λόγου το αληθές κατευθυνόμαστε προς ένα από τα καλύτερα bottle shop της πόλης,  το 2D2DSpuma.



Για κακή μας τύχη τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες το μαγαζί παρέμενε κλειστό, οπότε το βάλαμε στο πρόγραμμα για αργότερα.
Τόσες ώρες όμως ήδη στην Βαρκελώνη και κάτι έλειπε.. κάτι κίτρινο.. σε μαύρο ταψί... με θαλασσινά.. Πάει ο νου σας ;

     Μα φυσικά η λαχταριστή Paella, ένα παραδοσιακό Ισπανικό πιάτο το οποίο απολαύσαμε σε ένα μικρό και τοπικό εστιατόριο σε προσιτή τιμή.

Λόγω της τεράστιας φήμης, από παλιά, στον πολιτισμό και τις τέχνες, η Βαρκελώνη είναι στολισμένη με όμορφες εναλλακτικές ζωγραφιές στους τοίχους των κτιρίων της αλλά και σε κάθε λογής μέρος.



                                    Ένας Τούρκος στην.... Βαρκελώνη !! (ο κάτω γάτος όχι ο πάνω)

...με το  πρωινό μας να έχει κυλίσει υπέροχα και μια ζεστή Paellia να μας έχει δώσει δύναμη για την συνέχεια, μια καλή μπύρα ήταν το ιδανικότερο για να κυλίσει όμορφα η σημερινή μέρα. Το πρόγραμμα λοιπόν έλεγε... Homo Sibaris !! Ένα μικρό και φιλόξενο μπαρ με πολλές τοπικές micro και όχι μόνο ήταν η επόμενη μας στάση. Όπως είναι πλέον γνωστό κατευθυνόμαστε άμεσα στα λαχταριστά taps τα οποία είναι τα ακόλουθα :

και οι επιλογές μας ήταν οι εξής:

• BeerCat + Magic Rock - La Segadora / IPA 7,1 alc/vol. Μια συνεργασία της Ισπανικής BeerCat και της Βρετανικής Magic Rock η οποία είναι διαθέσιμη μόνο draught. Ο ''θεριστής'' όπως μεταφράζεται η ετικέτα της, θυμίζει περισσότερο ένα Belgian Ale παρά μία IPA. Χρυσαφένιο και θολό χρώμα με ένα λεπτό στρώμα αφρού που στην πορεία εξαφανίζεται. Έντονη η Βελγική μαγιά στο άρωμα όπως επίσης και η καραμέλα, τα φρούτα, και οι hoppy νότες. Η γεύση είναι γλυκιά με την μαγιά και τα βυνώδη στοιχεία να οδηγούν σε ένα μεστό και πικρό τελείωμα. Μία όχι και τόσο εντυπωσιακή μπύρα, που θα ξαναέπινα όμως όταν και αν κυκλοφορήσει και σε φιάλη.
• Brasserie De La Senne - Schieven / IPA 6,5% alc/vol. Μια εξαιρετική IPA με Βελγικά χαρακτηριστικά, η οποία έχει ζυθοποιηθεί στο Βέλγιο σε συνεργασία με τον Jeff Bagby της Pizza Port και του Mike Rodriguez της Lost Abbey. Σκούρο θολό πορτοκαλοκίτρινο χρώμα με ένα υπόλευκο στρώμα αφρού. Πολλά φρούτα, εσπεριδοειδή και λουλούδια στο άρωμα που σε προϊδεάζουν για τη φρέσκια και φρουτώδη γεύση της. Εντυπωσιακό το mouthfeel με τα χαρακτηριστικά των λυκίσκων να συνθέτουν μια πολύ καλά απαλή και ισορροπημένη μπύρα με μεσαίο σώμα και σωστή ενανθράκωση.

Στην συνέχεια στραφήκαμε στα όμορφα μπουκάλια που στολίζανε τα κομψά και χειροποίητα ράφια, με τις επιλογές μας να είναι οι εξής :

• Anarchy Brewing - Citra Star / American Pale Ale 4,1% alc/vol.  Μια χρυσαφένια θολή μπύρα με ένα γενναίο στρώμα αφρού από την Αγγλική Anarchy. Βυνώδη αρώματα με τον λυκίσκο Citra να κυριαρχεί και να προσδίδει νότες από φλούδα εσπεριδοειδών και καραμέλας. Η γεύση είναι γλυκιά με φρουτώδη και herbal χαρακτηριστικά να αφήνουν μία πικρή αίσθηση στον ουρανίσκο. Ευκολόπιοτη με αρκετά μεγάλη ενανθράκωση αλλά με μόνο αρνητικό στοιχείο την εξάλειψη του αρώματος με το πέρασμα του χρόνου.

• Siren Craft Brew - Broken Dream Jack Daniels Barrel Aged / Stout 7,4 alc/vol. Ένα από τα διαμάντια της Αγγλικής Siren. Μαύρο-καφέ το χρώμα της με μια λεπτή στρώση μπεζ αφρού. Το άρωμά της περιλαμβάνει έντονο το στοιχείο του Βourbon, της καβουρδισμένης μαύρης βύνης, του καφέ, της βανίλιας και του αλκοόλ. Εξαίρετη και η γεύση με γλυκούς τόνους whiskey, καραμέλας, βύνης και ψωμιού να δένουν αρμονικά. Με μεσαίο σώμα και απαλή ενανθράκωση είναι ότι πρέπει για να την ''αλείψεις'' το πρωί στο ψωμί.. 

• Siren Craft Brew - Broken Dream Grand Cru / Stout 7,4 alc/vol. Αδελφάκι της προηγούμενης και είπαμε να μην την αφήσουμε μόνη και παραπονεμένη στο ράφι. Άλλη μια Breakfast Stout αυτήν την φορά όμως παλαιωμένη σε 4 διαφορετικά βαρέλια bourbon με προσθήκη κερασιών. Σκούρο μαύρο χρώμα με μια λεπτή στρώση από μπεζ αφρό. Πολύπλοκη στο άρωμα με καμένες βύνες, σοκολάτα, ξύλο, κεράσι και καραμέλα να γεμίζουν το στόμα και να αφήνουν μια γλυκόπικρη επίγευση. Από τις καλύτερες σκούρες μπύρες τις Siren που έχω πιεί καθώς και μία από τις καλύτερες stout μαζί με τις breakfast του Mikkel.

Το φως είχε ήδη αρχίσει να πέφτει στην δροσερή Βαρκελώνη και ήταν η κατάλληλη στιγμή να επισκεφτούμε τον περίφημο κεντρικό δρόμο της Las Ramblas. Ένας μαγευτικός πεζόδρομος μήκους 1,2 χλμ. στην καρδιά της πόλης ο οποίος ξεκινάει από το Port Vell που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της και καταλήγει στη πλατεία Catalunya στο βόρειο άκρο.



Ένας δρόμος που είχαμε την τύχη να επισκεφτούμε το βράδυ αλλά και το πρωί της επομένης. Στολισμένος με τα όμορφα πλατάνια και τα κίτρινα φώτα της, η Las Ramblas αποτελεί πραγματικά ένα πολυπολιτισμικό μέρος. Μικροπωλητές από όλον τον κόσμο στέκονται στα δεξιά και αριστερά του πωλώντας κάθε λογής πράγμα. Φυσικά δεν λείπουν οι ταχυδακτυλουργοί, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι, οι ιερόδουλες και οι πορτοφολάκιδες...



Μία μικρή στάση για ξεκούραση και φύγαμε για το λατρεμένο μας Ale&Hop. Όπως είχα αναφέρει και προηγουμένως, ένα καλό beerbar δεν το κάνουν αποκλειστικά και μόνο οι μπύρες του αλλά το κλίμα, η αύρα και η καλή διάθεση που επικρατεί σε αυτό. Τι καλύτερο λοιπόν να ξαναδούμε τους φίλους που κάναμε την πρώτη ημέρα.



Η ώρα μέσα στο Ale&Hop μπορεί να περάσει πολύ γρήγορα αν κανείς κάτσει και δει με λεπτομέρεια την σουρεαλιστική και mindfuck ταπετσαρία. Παρόλα αυτά βρήκαμε, όπως φαντάζεστε, μια καλύτερη ενασχόληση για τον χρόνο μας εκεί και ξεκινήσαμε την βραδιά μας με ένα collaboration :

• Thiriez + Jester King - La Petite Princesse / Saison 2,9% alc/vol. Αδελφή του Petit Prince που έχει ζυθοποιηθεί στο Τέξας, η μικρή πριγκίπισσα είναι μια δροσερή saison από την γαλλική Thiriz στην οποία έχουν απλά χρησιμοποιηθεί διαφορετικές βύνες και λυκίσκοι με αυτή του ''αδελφού'' της, διατηρώντας όμως την ίδια καθεαυτού συνταγή. Κίτρινο και θολό το χρώμα της με ένα μικρό στρώμα αφρού που παραπέμπει περισσότερο σε σαπουνάδα. Έντονα αρωματική με μπαχαρικά, λουλούδια και εσπεριδοειδή. Πικρή και κάπως ξηρή η γεύση της λόγω των herbal και citrus λυκίσκων, Πολύ λεπτό το σώμα και πολύ μικρή η ενανθράκωση. Ότι ακριβώς πρέπει για τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες.

...και αφού είδαμε ήδη 2 Αγγλικά όνειρα είπαμε να δούμε και ένα τρίτο που θα ''γκρεμίσει'' τα προηγούμενα :

• Siren Craft Brew - Shattered Dream / Imperial Breakfast Stout with Vanilla and Cocoa nibs 10% alc/vol. Μια IS αυτήν την φορά πάλι από την αγγλική Siren. Σκούρο μαύρο το χρώμα της με έναν καφέ/μπεζ αφρό να την στολίζει. Καφές, βανίλια, λακτόζη και γάλα στο άρωμα. Γλυκιά και καβουρδισμένη η γεύση της με καραμέλα ,βανίλια και καφέ μόκα να γεμίζουν το στόμα σου. Μπορεί το αλκοόλ να κάνει αρκετά αισθητή την παρουσία του  όμως η επίγευση και το κρεμώδες σώμα της την καθιστούν ανά πάσα στιγμή ευκολόπιοτη.  

Την βραδιά έκλεισε ηρωικά το βαρέλι : Rasputin της De Molen την οποία είχαμε -ευτυχώς- πιεί και την πρώτη μέρα μόλις είχε κουμπωθεί.

Έτσι λοιπόν, κλείνει όμορφα και η προ τελευταία μας μέρα σε μια πόλη όπου δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα ήταν τόσο προηγμένη και διευρυμένη  στο κομμάτι του ζύθου.



  DAY #4

Εκτός όμως από την μπύρα, έχουμε ακόμη μία μεγάλη αγάπη... το ποδόσφαιρο !! Τι το ιδανικότερο λοιπόν να περάσουμε το τελευταίο μας πρωινό σε ένα από τα ιστορικότερα γήπεδα ποδοσφαίρου στην Ευρώπη και φυσικά αναφερόμαστε στο θρυλικό Camp Nou.

  Αρχικά ονομάστηκε Στάδιο της Μπαρτσελόνα ( Estadi del FC Barcelona) ωστόσο υιοθετήθηκε από το κοινό η ονομασία Camp Nou, που στα καταλανικά σημαίνει καινούργιο γήπεδο γιατί από την 24η Σεπτεμβρίου 1957 αντικατέστησε το παλιό γήπεδο του Λες Κόρτς (Camp de les Corts), το οποίο με 60.000 θέσεις δεν είχε αρκετό χώρο για τους οπαδούς του συλλόγου.



Από το 2001 και έπειτα από ψηφοφορία σχεδόν 30.000 μελών το γήπεδο ονομάστηκε και επίσημα Camp Nou. Η χωρητικότητα πλέον αγγίζει τις 98.000 θέσεις, οι οποίες κατά την διάρκεια του Μουντιάλ της Ισπανίας το 1982 είχαν αυξηθεί στις 115.000. Παρόλα αυτά εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα στάδιο της Ευρώπης και το δεύτερο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γήπεδο στον κόσμο !!   

Ο αείμνηστος θρύλος Laszlo Kubala σε άγαλμα έξω από το γήπεδο καθώς και μια σιδερένια επιγραφή με τα ονόματα από προέδρους, διοικητικά στελέχη και σημαντικά άτομα που πέρασαν από το Club των Καταλανών.


Όμως όπου υπάρχει μεγάλη φήμη και δύναμη υπάρχει δυστυχώς και αισχροκέρδεια...
Η επίσκεψη στον εσωτερικό χώρο του γηπέδου και στο μουσείο/τροπαιοθήκη της ομάδας άγγιζε τα 35 ευρώ τα οποία όπως ήταν φυσικό σε καμία περίπτωση δεν αποφασίσαμε να δώσουμε.

Η μπουτίκ η οποία στεγάζεται στον εξωτερικό χώρο του γηπέδου μπορεί αναμφίβολα να παρομοιαστεί με ένα μικρό εμπορικό κέντρο.



                        Μπαίνοντας στο εσωτερικό το θέαμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό !!

Πλησιάζοντας όμως λίγο πιο κοντά βλέπουμε ότι εκτός των ακραίων τιμών σε είδη ρουχισμού (110 ευρώ περίπου μια απλή φανέλα), οι φίλοι των μπλαουγκράνας εκμεταλλεύονται κάθε αντικείμενο που μπορεί να σκαρφιστεί ο νους σας προκειμένου να κερδίσουν.

Αυτό που πραγματικά όμως έμεινε χαραγμένο στην μνήμη μου είναι αυτό το 1x1 κομματάκι χόρτου (δήθεν αριθμημένο) από τον τάπητα του γηπέδου και η τιμή αυτού;....38,50 ευρώ !!! όπως βλέπεται και πάνω δεξιά.

Με τα αισθήματά μας να παραμένουν ανάμικτα και αποχωρώντας σιγά σιγά από το γήπεδο αντικρίσαμε κάτι που μας έκανε να ξαφνιαστούμε ευχάριστα...



                                                                              ~~~ ~~ ~~~

Με το μεσημέρι να έχει έρθει για τα καλά πετύχαμε σε ένα τοπικό μαγαζί fast food μια local μπύρα που δεν θέλαμε να προσπεράσουμε.

• Barcelona Beer Company - Cerdos Voladores / IPA 6% alc/vol. Ότι ακριβώς χρειαζόμασταν την στιγμή εκείνη ήταν αυτή η IPA με βύνες Pale Ale, Carahell, Crystal και Centennial, Amarillo λυκίσκους. Χρυσαφένιο κεχριμπαρί χρώμα με ένα μεγάλο και παχύ στρώμα κρεμώδους αφρού. Αμέσως έρχονται στο άρωμα τα εσπεριδοειδή, η καραμέλα και τα γρασίδια από τους Citrus λυκίσκους. Στην γεύση επικρατεί κυρίως η πικράδα αυτών μαζί με νότες, κριθαριού και μπαχαρικών οδηγώντας σε ένα hoppy τελείωμα. Ακριβώς στα γούστα μου η συγκεκριμένη με το γουρουνάκι στην ετικέτα να αποτελεί (μαζί με τα άλλα 2 σε διαφορετικές παραλλαγές του μπουκαλιού) φόρο τιμής στο γνωστό παιδικό παραμύθι.  

Εξίσου εξαιρετική η ίδια και στο βαρέλι :




...και αφού ''ήπιαμε'' τα 3 γουρουνάκια πριν τα φάει ο κακός λύκος, κατευθυνθήκαμε προς την κεντρικότερη υπαίθρια αγορά της Βαρκελώνης η οποία βρίσκεται σε ένα κάθετο στενάκι του πεζόδρομου Las Ramblas.

Μία πανδαισία χρωμάτων γεύσεων και αρωμάτων που σας αφήνω να απολαύσετε καλύτερα, χωρίς πολλά λόγια, μέσα από τις φωτογραφίες :

...και επειδή παντού βρίσκεται ένας Έλληνας ή κάτι ελληνικό, πέσαμε πάνω σε ένα πάγκο με Πολίτικα και Ελληνικά παραδοσιακά εδέσματα, χωρίς φυσικά να λείπει και η αγαπημένη 'not' Μythos της οποίας την τιμή θέλω ακόμη να ξεχάσω !!



                                                                           ~~~ ~~ ~~~

Τελευταίο βράδυ στην όμορφη Μεσογειακή πόλη και κάτι είχε μείνει ανεκπλήρωτο. Μα φυσικά η επίσκεψή μας στο 2D2Dspuma.
Φτάνοντας στο μαγαζί βρήκαμε τον Αντώνη -ο οποίος είχε παραλείψει την απογευματινή ξεκούραση στο ξενοδοχείο- και είχε ήδη αρχίσει να πίνει :

• Cigar City Brewing - Invasion / American Pale Ale 5% alc/vol. Ένα χαλαρό Pale Ale αυτήν την φορά πάλι από τα παιδιά της Φλόριντα. Με θολό πορτοκαλή χρώμα και αρκετό αφρό σαπουνέ ο οποίος στην συνέχεια παραμένει ελάχιστος αυτό το can είναι extra μυρωδάτο. Φρουτώδες το άρωμα με αισθήσεις πορτοκαλιού, ροδάκινου, ανανά, λίγο καπνού και βύνης. Γλυκόπικρη η γεύση με νότες από εσπεριδοειδή και grapefruit να αφήνουν μία ελαφριά πικρία στον ουρανίσκο. Καλή ενανθράκωση και μεσαίο σώμα με μόνο μειονέκτημα την εξασθένηση αρώματος και γεύσης με το πέρασμα του χρόνου.

Αφού τελειώσαμε την μπύρα στο μπαρ, πεταχτήκαμε μέχρι την δίπλα πόρτα όπου ήταν το bottle shop -που είχα αναφέρει και δείξει σε φωτογραφία παραπάνω-.
Εκεί μπορεί κανείς να βρει από ισπανικές micro μέχρι σπάνιες αμερικάνικες,δανέζικες κτλ αλλά και εξοπλισμό για home brewing.

Δυστυχώς δεν κατάφερα να βγάλω και τα υπόλοιπα ράφια φωτογραφία καθώς εκείνη την στιγμή πραγματοποιούταν μέσα στο shop μια παρουσίαση από μια καινούργια ισπανική local.

Η πρώτη μας επιλογή την οποία μεταφέραμε στο ψυγείο του μπαρ για να αρχίσει να παγώνει ήταν η :

• Mikkeller - Beer Geek Brunch Weasel Calvados Edition  / Imperial Stout 10,9 alc/vol. Τι να πει κανείς για αυτό το θαύμα του Δανού Mikkel ! Πηχτό μαύρο χρώμα έσταζε από το μπουκάλι και σχημάτιζε έναν λεπτό μπεζ στρώμα αφρού το οποίο σταδιακά εξαφανιζόταν. Πρώτα αρώματα (με το που άνοιξε το καπάκι) ήταν το whiskey Calvados, τα καβουρδισμένα malts καθώς επίσης η βανίλια και η σοκολάτα. Πολύ απαλή η υφή της με την γεύση να είναι εξίσου γλυκιά και ψημένη με νότες καραμέλας, ξύλου και καφέ που αφήνουν μια αλκοολική και έντονη επίγευση που σε συνδυασμό με το ωμό κριθάρι,τα φιστίκια και τα αποξηραμένα φρούτα που τρώγαμε, δένανε υπέροχα. 

Όπως έχω ήδη τονίσει, ο Αντώνης δεν θέλει να αφήνει μόνες και παραπονεμένες τις συγγενικές μεταξύ τους μπύρες. Για τούτο λοιπόν τον σκοπό η συνέχεια ήταν η ακόλουθη :

• Mikkeller - Beer Geek Brunch Weasel Cognac Edition / Imperial Stout 10,9% alc/vol. Δίδυμο αδελφάκι με την προηγούμενη απλά παλαιωμένη σε βαρέλια Cognac. Σκούρο μαύρο και εδώ το χρώμα με ένα λεπτό καφέ στρώμα αφρού. Γλυκοκαβουρδισμένο άρωμα με έντονη την αίσθηση του Cognac,του καφέ, του αλκοόλ και της μαύρης σοκολάτας. Παρόμοια και στην γεύση με το whiskey να δένει άψογα με την μαύρη σοκολάτα, τον καφέ και την καραμέλα δημιουργώντας μια γλυκιά πανδαισία. Πιο ισορροπημένη σε σχέση με την προηγούμενη ως προς το lacing αρώματος και γεύσης αλλά προσωπικά προτιμώ την παλαίωση σε βαρέλια Calvados καθαρά λόγω προσωπικής επιλογής. 

...και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα..

• Brewdog - Tokyo Rising Sun / Imperial Stout Highland Edition 13% alc/vol. To υπέροχο 4ήμερο ήρθε να απογειώσει αυτός ο μαύρος πύραυλος της Brewdog ! Ίσως η καλύτερη μπύρα της Σκοτσέζικης Brewdog που έχω πιεί ποτέ. Ξεχασμένη από το 2008 για 4 χρόνια σε σκωτσέζικα Highland whiskey casks βαρέλια, αυτή η Tokyo έρχεται να ανατρέψει ότι γνωρίζαμε για την απλή της εκδοχή. Μαύρο χρώμα με ένα πολύ λεπτό στρώμα αφρού το οποίο οποίο παραμένει μετέπειτα μόνο στα πλάγια του ποτηριού. Άρωμα ιωδίου, πίσσας/τύρφη, καπνού, βανίλιας, σοκολάτας και αλκοόλ. Ακόμη πιο πολύπλοκη η γεύση με γλυκά ψημένα malts να σπάνε λίγο το δυνατό αλκοόλ μαζί με νότες single malt, ξύλου και λίγο σοκολάτας να προσφέρουν μια γλυκοκαπνιστή γεμάτη αίσθηση στο στόμα. Μεσαίο το σώμα και με καλή ενανθράκωση παραμένει ακόμη και σήμερα μια από τις πιο πολύπλοκες μπύρες που έχω γευτεί.

Ελπίζω το πρώτο μέρος του ταξιδιού μας στην Ισπανία να σας ταξίδευσε όσο και εμάς, με τα όμορφα τοπία, το φαγητό, την καλή παρέα και φυσικά τις μπύρες του.
Μείνετε συντονισμένοι γιατί η συνέχεια αναμένεται...


                                              ......ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗΗΗ  !!!!!

ΜΕΡΟΣ Α'