Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει να ξεπετάγονται πολλές μικρές ζυθοποιίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Στην Ολλανδία ειδικά, η σκηνή έχει πάρει φωτιά, Μικροζυθοποιία, brewpubs, φεστιβάλ, όλο και κάτι θα γίνει που θα μας διεγείρει το ενδιαφέρον!
Μία σχετικά νέα micro είναι και η Rooie Dop. Η ιστορία της ζυθοποιίας λίγο πολύ μας είναι γνωστή από άλλες περιπτώσεις. Ο Mark Strooker, hophead μέχρι τρέλας (IBU extremist όπως θέλει να αποκαλείται), γνωστός και ως The Dude (σας θυμίζει κάτι;) ήταν ένας ακόμη τρελαμένος με τη μπύρα νεαρός, ο οποίος αγαπούσε τα extreme Αμερικάνικα είδη, όπως μία IPA πικρή και hoppy μέχρι θανάτου, ή μία παλαιωμένη Imperial Stout!! Είδη που, πριν από λίγα χρόνια, ήταν υπερβολικά δύσκολα να βρεθούν στην Ολλανδία. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους καταπιάστηκε με την ζυθοποίηση. Ψάχνοντας, λοιπόν, και βρίσκοντας τελικά ένα κελάρι σε μία προβλήτα ενός ποταμού στην Ουτρέχτη, ιδρύει το 2012 την Rooie Dop, το όνομα της οποίας σημαίνει "κόκκινο καπάκι", καθώς όλες οι μπύρες της φέρουν ένα κόκκινο καπάκι!! Χαρακτηριστικό των πολύ όμορφων ετικετών, μάλιστα, είναι ότι ακολουθούν την μινιμαλιστική μόδα των τελευταίων ετών.
Οι συνταγές αρχίζουν να ζυθοποιούνται στα καζάνια της De Molen, καθώς το κελάρι είναι αρκετά μικρό, και φτάνει μόνο για τα μικρά, πειραματικά batches του Mark. Μέσα σε μόλις έναν χρόνο καταφέρνει να συνεργαστεί με πολλές ξένες ζυθοποιίες, δημιουργώντας εξαιρετικές ετικέτες, και του απονέμεται ο τίτλος "Best new brewer in The Netherlands" από το γνωστό σε όλους μας ratebeer.com. Οι συνεργασίες συνεχίζουν να έρχονται η μία μετά την άλλη (Buxton, Hair Of The Dog, Ilkley, Cascade, Oersoep, Gigantic) και η ζήτηση αυξάνεται συνέχεια. Αυτήν την στιγμή, οι μπύρες της Rooie Dop εξάγονται σε 20 χώρες και θεωρείται μία από τις γρήγορα ανερχόμενες ζυθοποιίες της Ολλανδίας.
Εγώ κατάφερα και βρήκα δύο ετικέτες της, από τις οποίες σήμερα θα δούμε την μία, ονόματι Double Oatmeal Stout Bourbon Barrel Aged, η οποία και αποτελεί την βασική Imperial Stout της ζυθοποιίας, παλαιωμένη για πέντε μήνες σε βαρέλια Wild Turkey, Buffalo Trace και από ξύλο Satin. Το αλκοόλ κυμαίνεται στα 9.6% abv και όπως λέει και η ετικέτα, μπορεί να καταναλωθεί εντός 25 χρόνων από την ημερομηνία εμφιάλωσης. Πάλι καλά που πήρα 2 μπουκάλια, το ένα εκ των οποίων το έθαψα κάτω από μία πορτοκαλιά στον νομό Λακωνίας!!
Ανοίγοντας το μπουκάλι τα αρώματα ξεπετάγονται και με προϊδεάζουν για το αποτέλεσμα. Κλείνοντας λοιπόν την μύτη μου για να μην αποσυντονίζομαι, αρχίζω να την βάζω στο κλασσικό πλέον σνιφτεροπότηρο που χρησιμοποιώ. Το υγρό που ξεχύνεται από μέσα είναι κατάμαυρο και παχύρρευστο, πανέμορφο! Από πάνω θα σχηματιστεί ένας ωραίος και συνεκτικός αφρός, καφέ χρώματος, ο οποίος θα καλύψει όλη την επιφάνεια και θα σηκωθεί περίπου ένα δάχτυλο, όπου και θα κάτσει αρκετά. Όταν υποχωρήσει θα αφήσει ένα λεπτό στρώμα το οποίο θα καλύψει όλη την επιφάνεια και θα μείνει μέχρι και τις τελευταίες γουλιές.
Βαθμολογία δεν πιστεύω πως χρειάζεται καθώς όλες οι μαυρίλες λίγο πολύ παίρνουν 10/10!!!
Το άρωμα λίγο πολύ αναμενόμενο και όπως πρέπει. Ελιά, bourbon, ξύλο και σοκολάτα δένουν πολύ καλά, και γαργαλάν ευχάριστα τα ρουθούνια μου. Μάταια προσπαθώ να πιάσω το αλκοόλ, το οποίο είναι υπέροχα κρυμμένο.
Βαθμολογία: 8/10
Η γεύση ακολουθεί πιστά το άρωμα και δένει τέλεια τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά. Γλυκιά και δυνατή, ξεκινά με μαύρη σοκολάτα, ελιά και bourbon, ενώ κάνουν την εμφάνιση τους και το ξύλο αλλά και η βανίλια. Όταν ζεσταθεί βγάζει και μία νότα από βατόμουρα και δαμάσκηνα.Το αλκοόλ είναι πάλι καλά κρυμμένο, και φαίνεται ελάχιστα όταν η μπύρα φτάσει σε πιο υψηλές θερμοκρασίες. Η επίγευση είναι λίγο πιο απαλή από ότι περίμενα, μένει όμως ευχάριστα για αρκετή ώρα.
Βαθμολογία: 8,5/10
Το σώμα είναι γεμάτο και και γεμίζει όλο το στόμα χωρίς να μπουκώνει, και σε συνδυασμό με την μέτρια ενανθράκωση, βοηθάει τις γεύσεις να αναδειχτούν σωστά!
Βαθμολογία 8/10
Ανακεφαλαιώνοντας, η DOSBBA είναι μία υπέροχη Imperial Stout, που δείχνει περίτρανα ότι δεν είναι ανάγκη να είσαι μεγάλος και τρανός για να προσφέρεις στο κοινό μία μπύρα τέτοιοι βελινεκούς. Δεν θα μπορούσα να της δώσω χαμηλότερη βαθμολογία καθώς πραγματικά, το αξίζει και με το παραπάνω. Μπορεί για κάποιους να μην αγγίζει τα επίπεδα των Αμερικανών φίλων μας (και μην έχοντας τις δοκιμάσει, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη), για μένα όμως συγκαταλέγεται άνετα στις καλύτερες μπύρες της Ολλανδίας, παρέα με κάποιες De Molen και Emelisse (φαντάζομαι ξέρετε ποιες εννοώ). Και γιατί όχι και της Ευρώπης!!
Τελική Βαθμολογία: 8,5/10
Ανοίγοντας το μπουκάλι τα αρώματα ξεπετάγονται και με προϊδεάζουν για το αποτέλεσμα. Κλείνοντας λοιπόν την μύτη μου για να μην αποσυντονίζομαι, αρχίζω να την βάζω στο κλασσικό πλέον σνιφτεροπότηρο που χρησιμοποιώ. Το υγρό που ξεχύνεται από μέσα είναι κατάμαυρο και παχύρρευστο, πανέμορφο! Από πάνω θα σχηματιστεί ένας ωραίος και συνεκτικός αφρός, καφέ χρώματος, ο οποίος θα καλύψει όλη την επιφάνεια και θα σηκωθεί περίπου ένα δάχτυλο, όπου και θα κάτσει αρκετά. Όταν υποχωρήσει θα αφήσει ένα λεπτό στρώμα το οποίο θα καλύψει όλη την επιφάνεια και θα μείνει μέχρι και τις τελευταίες γουλιές.
Βαθμολογία δεν πιστεύω πως χρειάζεται καθώς όλες οι μαυρίλες λίγο πολύ παίρνουν 10/10!!!
Το άρωμα λίγο πολύ αναμενόμενο και όπως πρέπει. Ελιά, bourbon, ξύλο και σοκολάτα δένουν πολύ καλά, και γαργαλάν ευχάριστα τα ρουθούνια μου. Μάταια προσπαθώ να πιάσω το αλκοόλ, το οποίο είναι υπέροχα κρυμμένο.
Βαθμολογία: 8/10
Η γεύση ακολουθεί πιστά το άρωμα και δένει τέλεια τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά. Γλυκιά και δυνατή, ξεκινά με μαύρη σοκολάτα, ελιά και bourbon, ενώ κάνουν την εμφάνιση τους και το ξύλο αλλά και η βανίλια. Όταν ζεσταθεί βγάζει και μία νότα από βατόμουρα και δαμάσκηνα.Το αλκοόλ είναι πάλι καλά κρυμμένο, και φαίνεται ελάχιστα όταν η μπύρα φτάσει σε πιο υψηλές θερμοκρασίες. Η επίγευση είναι λίγο πιο απαλή από ότι περίμενα, μένει όμως ευχάριστα για αρκετή ώρα.
Βαθμολογία: 8,5/10
Το σώμα είναι γεμάτο και και γεμίζει όλο το στόμα χωρίς να μπουκώνει, και σε συνδυασμό με την μέτρια ενανθράκωση, βοηθάει τις γεύσεις να αναδειχτούν σωστά!
Βαθμολογία 8/10
Ανακεφαλαιώνοντας, η DOSBBA είναι μία υπέροχη Imperial Stout, που δείχνει περίτρανα ότι δεν είναι ανάγκη να είσαι μεγάλος και τρανός για να προσφέρεις στο κοινό μία μπύρα τέτοιοι βελινεκούς. Δεν θα μπορούσα να της δώσω χαμηλότερη βαθμολογία καθώς πραγματικά, το αξίζει και με το παραπάνω. Μπορεί για κάποιους να μην αγγίζει τα επίπεδα των Αμερικανών φίλων μας (και μην έχοντας τις δοκιμάσει, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη), για μένα όμως συγκαταλέγεται άνετα στις καλύτερες μπύρες της Ολλανδίας, παρέα με κάποιες De Molen και Emelisse (φαντάζομαι ξέρετε ποιες εννοώ). Και γιατί όχι και της Ευρώπης!!
Τελική Βαθμολογία: 8,5/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου