Τζακ ο τυχερός και Τζο ο.... πηδηχτός!!!
Θυμάστε τις ιστορίες που μας λέγανε όταν ήμασταν μικροί; Ιστορίες καταξιωμένων επιχειρηματιών, επιτυχημένων αθλητών, ή ακόμα και, όχι τόσο επιτυχημένων, επιστημόνων; Η πλειοψηφία αυτών των ιστοριών είχε ένα κοινό χαρακτηριστικό: ο δρόμος προς την καταξίωση σπάνια ήταν εύκολος. Συνήθως ήταν δύσκολος, μακρύς, γεμάτος εμπόδια και δυσάρεστες ανατροπές, που μας έκαναν να χαρούμε ακόμα πιο πολύ όταν η ιστορία είχε αίσιο τέλος. Μία παρόμοια ιστορία λοιπόν θα σας πω και εγώ σήμερα, σχετικά με μία αρκετά παλιά Νορβηγική μικροζυθοποιία, έναν παλαβό και αεικίνητο Αμερικάνο homebrewer και την συνεργασία των δύο (spoiler alert θα βροντοφώναζαν κάποιοι).
Η Hoppy Joe είναι μία American Amber Ale στα 4.7% abv, στην οποία έχουν χρησιμοποιηθεί ποικιλίες λυκίσκων Simcoe, Chinook και Nelson Sauvin, κάτι που από μόνο του με προϊδεάζει θετικά καθώς και οι τρεις ποικιλίες είναι πολύ αρωματικές, με τον Nelson να κατέχει τα ηνία στην λίστα των προτιμήσεών μου, παρέα με τον Citra. Αφαιρώντας λοιπόν το καπάκι και σερβίροντας σε σνίφτερ (μόνιμο πλέον ποτήρι μου) λαμβάνω κάποια πρώτα αρώματα, τα οποία όμως δεν είναι πολύ έντονα. Το χρώμα είναι κεχριμπαρένιο προς κόκκινο, αρκετά θολό, με μπεζ αφρό ο οποίος θα πέσει γρήγορα. Το άρωμα αρχικά είναι γλυκό, με καραμέλα και μέλι να κυριαρχούν, και τον λυκίσκο να ακολουθεί φέρνοντας κάποια ωραία τροπικά φρούτα. (Βαθμολογία 7/10) Η γεύση είναι το ανάποδο. Στην αρχή είναι πικρή, με λεμόνι, εσπεριδοειδή και πιο τροπικά φρούτα και ίσως λίγο πεύκο. Στην συνέχεια κάνει δειλά την εμφάνιση της και η καραμέλα, χωρίς όμως να δηλώνει την παρουσία της. (Βαθμολογία 6/10) Η επίγευση είναι αρκετά δυνατή, γλυκόπικρη. Το σώμα ελαφρύ με μέτρια ενανθράκωση την καθιστά αρκετά ευκολόπιοτη. (Βαθμολογία 7/10)
Η Lucky Jack είναι μία American Pale Ale στα 4.7% abv, με ποικιλίες Amarillo, Citra και Chinook (αυτή η αγάπη του Mike για αμερικάνικους λυκίσκους μόνο σε καλό μπορεί να μας βγει!!). Το χρώμα της είναι ένα υπέροχο ξανθό πορτοκαλί, θολό, που έχει για κορώνα έναν ωραίο λευκό αφρό, ο οποίος θα πέσει αρκετά γρήγορα. Το άρωμα είναι ωραίο αλλά όχι τόσο δεμένο. Λεμόνι, γκρέιπφρουτ, εσπεριδοειδή συνοδεύονται από αρώματα μαγιάς τα οποία δυστυχώς δεν δένουν. (Βαθμολογία 6/10) Η γεύση είναι εμφανώς πιο ωραία, με το λεμόνι, το πορτοκάλι και το γκρέιπφρουτ να είναι στο προσκήνιο, ενώ ακολουθούν και πιο γλυκά φρούτα. (Βαθμολογία 7/10) Η επίγευση είναι πικρή και αρκετά ελαφριά. Σώμα αρκετά ελαφρύ έως και νερουλό, με χαμηλή-μέτρια ενανθράκωση. (Βαθμολογία 6/10)
Θυμάστε τις ιστορίες που μας λέγανε όταν ήμασταν μικροί; Ιστορίες καταξιωμένων επιχειρηματιών, επιτυχημένων αθλητών, ή ακόμα και, όχι τόσο επιτυχημένων, επιστημόνων; Η πλειοψηφία αυτών των ιστοριών είχε ένα κοινό χαρακτηριστικό: ο δρόμος προς την καταξίωση σπάνια ήταν εύκολος. Συνήθως ήταν δύσκολος, μακρύς, γεμάτος εμπόδια και δυσάρεστες ανατροπές, που μας έκαναν να χαρούμε ακόμα πιο πολύ όταν η ιστορία είχε αίσιο τέλος. Μία παρόμοια ιστορία λοιπόν θα σας πω και εγώ σήμερα, σχετικά με μία αρκετά παλιά Νορβηγική μικροζυθοποιία, έναν παλαβό και αεικίνητο Αμερικάνο homebrewer και την συνεργασία των δύο (spoiler alert θα βροντοφώναζαν κάποιοι).
 |
| Ο Mike με τον 800 λίτρων βραστήρα, αποκλειστικά για πειραματικά batches |
Ο Mike Murphy είχε την ατυχία να μεγαλώσει στην Philadelphia της πολιτείας της Pennsylvania. Η συγκεκριμένη πολιτεία παραμένει μέχρι και σήμερα η μοναδική ίσως πολιτεία, στην οποία άτομα κάτω των 21 απαγορεύονται να καταναλώνουν αλκοόλ. Η αγάπη του Mike όμως για την μπύρα τον οδηγεί στην ηλικία των 19 ετών να ξεκινήσει την σπιτική ζυθοποίηση προκειμένου να μπορεί να πίνει άνετα το αγαπημένο του αλκοολούχο ποτό. Στα 27 του, τρελά ερωτευμένος, παρατάει τα πάντα και ακολουθεί την αγαπημένη του στην Ιταλία. Εκεί όμως αποφασίζει να φτιάξει πάλι δικιά του μπύρα, καθώς η ιταλική μπύρα του φαινόταν χάλια. Πέφτει λοιπόν στην κατοχή του εξοπλισμός ζυθοποίησης 200 λίτρων, τον οποίο και θα πουλήσει αργότερα (όταν χωρίσει με τον μεγάλο του έρωτα) στην πρωτοεμφανιζόμενη τότε Δανική GourmetBryggeriet, στην οποία θα δουλέψει ως brewer. Αρχίζει τότε τις συνεργασίες με αρκετούς γνωστούς ζυθοποιούς των γύρω χωρών. Για ένα διάστημα, μάλιστα, παράγει και την Mikkeller Beer Geek Breakfast, για λογαριασμό του πασίγνωστου και πολυαγαπημένου Mikkel Borg Bjergso. Έχοντας λοιπόν κάποιες πολύ πετυχημένες ετικέτες στο ενεργητικό του, μετακομίζει πάλι στην Ιταλία όπου θα εργαστεί ως Head Brewer της Birra Del Borgo, από όπου θα φύγει όμως μετά από μόνο 2 μήνες, καθώς νιώθει ότι η ιταλική μπυροσκηνή δεν αναπτύσσεται αρκετά γρήγορα. Επιστρέφει λοιπόν στην Δανία και στην GourmetBryggeriet, η οποία όμως θα εξαγοραστεί από την Harboe Bryggeri, με αποτέλεσμα ο Mike να φύγει για την Νορβηγία.
Στην Νορβηγία, και πιο συγκεκριμένα στο Stavanger, η μοναδική ενεργή τότε ζυθοποιεία άκουγε στο όνομα Lervig Aktiebryggerie. Ιδρυμένη το 2003, απέκτησε δικό της ζυθοποιείο το 2005, χωρίς όμως να έχει κάτι αξιόλογο να προσφέρει, για αρκετά χρόνια. Το 2010 λοιπόν προσλαμβάνει τον Mike, ο οποίος ερχόμενος, έφερε και τις συνταγές του, τις οποίες και ζυθοποίησε με το που έφτασε στο Stavanger, και ξεκίνησε να τις διανέμει στην περιοχή. Οι συνταγές του αγαπήθηκαν τόσο από τους κατοίκους της περιοχής, και όχι μόνο, με αποτέλεσμα η Lervig να αποκτήσει πολλά βραβεία σε διαγωνισμούς και οι ετικέτες πλέον να εξάγονται σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία (το αίσιο τέλος που λέγαμε).
Εγώ βρήκα (για την ακρίβεια έπεσαν στην κατοχή μου) δύο από τις βασικές ετικέτες της Lervig, τις Hoppy Joe Brand και Lucky Jack Brand. και μία επετειακή ετικέτα την οποία ίσως την δούμε σε μία άλλη παρουσίαση, την Brewers Reserve Konrad's Stout
Lervig Hoppy Joe Brand
Η Hoppy Joe είναι μία American Amber Ale στα 4.7% abv, στην οποία έχουν χρησιμοποιηθεί ποικιλίες λυκίσκων Simcoe, Chinook και Nelson Sauvin, κάτι που από μόνο του με προϊδεάζει θετικά καθώς και οι τρεις ποικιλίες είναι πολύ αρωματικές, με τον Nelson να κατέχει τα ηνία στην λίστα των προτιμήσεών μου, παρέα με τον Citra. Αφαιρώντας λοιπόν το καπάκι και σερβίροντας σε σνίφτερ (μόνιμο πλέον ποτήρι μου) λαμβάνω κάποια πρώτα αρώματα, τα οποία όμως δεν είναι πολύ έντονα. Το χρώμα είναι κεχριμπαρένιο προς κόκκινο, αρκετά θολό, με μπεζ αφρό ο οποίος θα πέσει γρήγορα. Το άρωμα αρχικά είναι γλυκό, με καραμέλα και μέλι να κυριαρχούν, και τον λυκίσκο να ακολουθεί φέρνοντας κάποια ωραία τροπικά φρούτα. (Βαθμολογία 7/10) Η γεύση είναι το ανάποδο. Στην αρχή είναι πικρή, με λεμόνι, εσπεριδοειδή και πιο τροπικά φρούτα και ίσως λίγο πεύκο. Στην συνέχεια κάνει δειλά την εμφάνιση της και η καραμέλα, χωρίς όμως να δηλώνει την παρουσία της. (Βαθμολογία 6/10) Η επίγευση είναι αρκετά δυνατή, γλυκόπικρη. Το σώμα ελαφρύ με μέτρια ενανθράκωση την καθιστά αρκετά ευκολόπιοτη. (Βαθμολογία 7/10) |
| Ομολογουμένως μια πολύ όμορφη ετικέτα |
Συνολική βαθμολογία 7/10
Lervig Lucky Jack Brand
Η Lucky Jack είναι μία American Pale Ale στα 4.7% abv, με ποικιλίες Amarillo, Citra και Chinook (αυτή η αγάπη του Mike για αμερικάνικους λυκίσκους μόνο σε καλό μπορεί να μας βγει!!). Το χρώμα της είναι ένα υπέροχο ξανθό πορτοκαλί, θολό, που έχει για κορώνα έναν ωραίο λευκό αφρό, ο οποίος θα πέσει αρκετά γρήγορα. Το άρωμα είναι ωραίο αλλά όχι τόσο δεμένο. Λεμόνι, γκρέιπφρουτ, εσπεριδοειδή συνοδεύονται από αρώματα μαγιάς τα οποία δυστυχώς δεν δένουν. (Βαθμολογία 6/10) Η γεύση είναι εμφανώς πιο ωραία, με το λεμόνι, το πορτοκάλι και το γκρέιπφρουτ να είναι στο προσκήνιο, ενώ ακολουθούν και πιο γλυκά φρούτα. (Βαθμολογία 7/10) Η επίγευση είναι πικρή και αρκετά ελαφριά. Σώμα αρκετά ελαφρύ έως και νερουλό, με χαμηλή-μέτρια ενανθράκωση. (Βαθμολογία 6/10) |
| Πολύ ενδιαφέρουσες αυτές οι ετικετούλες |
Συνολική βαθμολογία 6,5/10
Και οι δύο μπύρες ήταν αρκετά καλές, για το δεδομένο αλκοόλ. Θα περίμενα όμως πιο γεμάτο σώμα, και ίσως ένα πιο δεμένο μπουκέτο στοιχείων στο άρωμα και στην γεύση. Επιφυλάσσομαι για τις μαυρίλες όμως, καθώς λένε ότι είναι το δυνατό χαρτί του Mike, και έχοντας στην κατοχή μου την Imperial Stout της ζυθοποιίας, Brewers Reserve Konrad's Stout, ελπίζω να εκτιμήσω ακόμα παραπάνω την Lervig.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου