Η απόλυτη Stout της Bristol...

Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερες αγγλικές μικροζυθοποιίες μπαίνουν στο παιχνίδι του πειραματισμού, στον δρόμο που, σε πολύ μεγάλο βαθμό, έχουν χαράξει οι Αμερικανοί "φίλοι" μας. Πειραματισμοί με ασυνήθιστα και παράξενα υλικά, με ειδικά strains μαγιάς, ακόμα και με παράξενα είδη για τα Αγγλικά δεδομένα. Μία από τις τελευταίες τρέλες, λοιπόν, είναι η ζύμωση μία μπύρας με διαφορετικό strain μαγιάς από το συνηθισμένο και ενδεδειγμένο του είδους, όπως για παράδειγμα Porters-Stouts με βελγικές μαγιές, με κλασσικότατο παράδειγμα την, εξαιρετική κατ' εμέ, Great Divide Belgian-Style Yeti.

Έτσι λοιπόν, πριν λίγες μέρες κατεύθασε στο γνωστό, σε όλους μας, μέρος (στο μαγαζί που έχει μια κολόνα να κρύβει μια μικροσκοπική τηλεόραση) μια παράξενη μπυρίτσα της Bristol Beer Factory, ζυθοποιία που μας παρουσίασε αρχικά ο Dokimos εδώ. Ο λόγος για την Ultimate Stout, για την οποία μπορώ να πω ότι δεν γνώριζα τίποτα, αλλά άκουγα παράξενα πράγματα από φίλους και γνωστούς. Άλλοι την εκθείαζαν, ως την αρχή ενός νέου είδους, ενώ άλλοι την έβρισκαν τελείως αδιάφορη και εκτός των ορίων του είδους. Άρχισα λοιπόν το ψάξιμο, και ενώ στο site της εταιρίας δεν βρήκα και πολλά πράγματα (τα πάντα για κάθε άλλη ετικέτα, σχεδόν τίποτα για την συγκεκριμένη), διάβασα σε άλλα φόρουμ ότι είναι η αρχή και βάση όλων των πειραματικών ετικετών που παράγει η εν λόγω ζυθοποιία. Έχοντας λοιπόν μια (μικρή ομολογουμένως) ιδέα και έχοντας πάρει μια μικρή τζούρα από έναν φίλο, μου κίνησε πάρα πολύ την περιέργεια να την δοκιμάσω σε καλύτερο περιβάλλον και να βγάλω ένα πιο αξιόπιστο πόρισμα.

Η Ultimate Stout είναι, κατά τα λεγόμενα των διάφορων διαδικτυακών κοινοτήτων, μια Imperial Stout στα 7,5% Abv. Αρχικά διαβάζω την περιγραφή στο μπουκάλι, για να πάρω μια πρώτη ιδέα:

This is our Ultimate Stout, strong black, unctuous and delicious. Hints of coffee, chocolate & dark fruits, made using a Belgian yeast & roasted malts. This dinner is the ultimate after-dinner treat, fantastic when paired with blue cheese or a chocolate dessert. Drink from a brandy snifter & savour the aromas & flavors.

Οκ, σκέφτομαι, καμία ετικέτα δεν θα σου πει ότι "Η μπύρα που κρατάς στα χέρια σου δεν αξίζει τα λεφτά της.". Κάτι μου έλεγε όμως ότι δεν θα με απογοητεύσει. Λίγο το όνομα της ζυθοποιίας, λίγο η αγάπη μου προς την Αγγλική μεριά, λίγο και το γεγονός ότι γενικά δεν επηρεάζομαι τόσο εύκολα από γνώμες άλλων και μου αρέσει και η ιδέα του πειραματισμού.

Σερβίρω λοιπόν σε ποτήρι τύπου Snifter, όπως μου λέει η ετικέτα, όπως θα έκανα ακόμα και να μην μου το έλεγε. Το χρώμα της κατάμαυρο σαν της νύχτας. Ίσως στις άκρες να διακρίνονται κάποιες καφετιές ανταύγειες. Ο αφρός καφετής, συνεκτικός, περίπου ένα δάχτυλο, ο οποίος μένει για λίγο. Από εμφάνιση λοιπόν, είμαστε καλά.

Φέρνω το ποτήρι στην μύτη μου και αρχίζω να σκέφτομαι ότι βρίσκομαι σε κάποιο ζαχαροπλαστείο και τρώω ένα πολύ ωραίο black-forest. Μαύρη σοκολάτα, κεράσι και μούρα κυριαρχούν στο άρωμα, με το αλκοόλ να κάνει δειλά την εμφάνισή του, ιδιαίτερα όταν ανακινώ το ποτήρι. Τα αρώματα δεν είναι πολύ έντονα, αλλά είναι δεμένα και ισορροπημένα.
Βαθμολογία: 6/10

Η γεύση είναι σαφώς καλύτερη, με τα αναμενόμενα χαρακτηριστικά. Μαύρη σοκολάτα και μαύρα φρούτα αρχικά γεμίζουν το στόμα τόσο γλυκά, που με αναγκάζουν να ξαναπιώ μια γουλιά, σαν να χρειάζομαι επιβεβαίωση για αυτά που γεύομαι. Η αρχική εντύπωση είναι πάρα πολύ ωραία. Σιγά σιγά μου έρχονται και άλλες γεύσεις όπως καμένη ζάχαρη, κάποιες νότες καβουρδισμένης βύνης και μία περίεργη γλυκιά αίσθηση, που αρχικά αδυνατώ να προσδιορίσω. Είναι σαν να γεύομαι ένα πολύ παράξενο και πικάντικο, ημίγλυκο κόκκινο κρασί, το οποίο όπως υποθέτω, πρέπει να είναι αποτέλεσμα την βελγικής μαγιάς. Κάποιες υποψίες ξύλου και καπνού κάνουν την παρουσία τους, αλλά δεν μένουν πολύ. Η επίγευση είναι σχετικά γλυκιά και ήπια, και μένει αρκετά στο στόμα.
Βαθμολογία: 8/10

Το σώμα ίσως και να είναι το μόνο αρνητικό. Πολύ ελαφρύ, σε σημείο που να χαλάει λίγο την αίσθηση. Αν είχε λίγο πιο γεμάτο σώμα σίγουρα θα έπαιρνε πολλούς πόντους παραπάνω, καθώς αυτό θα συνέβαλε και στην γεύση. Η ενανθράκωση πάντως είναι χαμηλή προς μέτρια, σε επίπεδο που δεν ενοχλεί καθόλου και αναδεικνύει σωστά τα χαρακτηριστικά της μπύρας.
Βαθμολογία: 7/10

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να τονίσω την αντίρρηση μου για τον χαρακτηρισμό της μπύρας αυτής ως Imperial Stout. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που δεν της έβαλα πιο υψηλή βαθμολογία, καθώς περίμενα να βρω τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα του είδους, μερικά από τα οποία όμως απουσίαζαν, όπως επίσης και το αλκοόλ το οποίο μπορεί να κινείται σε σχετικά υψηλά επίπεδα, τα οποία όμως είναι χαμηλά για το είδος. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αποτρέψω κάποιον που διαβάζει αυτήν την παρουσίαση από το να την δοκιμάσει. κάθε άλλο, είναι μια πολύ πολύπλοκη και ιδιαίτερη μπύρα, που όντως ξεφεύγει από τα όρια του είδους, το κάνει όμως με αξιοπρέπεια! Μάλιστα, θα ήθελα να την ξαναδοκιμάσω, αυτήν την φορά μαζί με καλή παρέα και ένα ωραίο, μαύρο γλυκό, ή διαβάζοντας ένα ωραίο βιβλίο.

Γενική Βαθμολογία: 7/10

.