Στο προηγούμενο άρθρο που θα βρείτε εδώ, ο φίλος και αδερφός Μπυροκάς (beerocker για τον κόσμο) παρουσίασε τις 3 από τις 6 πρώτες μπύρες που μας προσέφερε η Grapes And Gratification. Οι ετικέτες αυτές μάλλον θα αποτελέσουν την βασική σειρά ετικετών της εταιρείας προσφέροντας μας κατά καιρούς κάποιες επετειακές και σπέσιαλ ετικέτες, πολλές από τις οποίες μάλιστα έχουν ήδη ανακοινωθεί ήδη στο site της.
Δεχόμενος λοιπόν την πρόσκληση, σειρά μου να σας παρουσιάσω τις υπόλοιπες από την πρώτη σειρά μπυρών της ΣΟΛΟ. Να σας υπενθυμίσω ότι όλες είναι αφιλτράριστες και απαστερίωτες και η ζυθοποίηση τους έγινε στο ζυθοποιείο της Arendal Bryggeri στην Νορβηγία όσο αναμένουμε να ολοκληρωθούν οι εργασίες του ζυθοποιείου της ΣΟΛΟ στο Ηράκλειο Κρήτης. Και όλες έχουν πάρει το όνομά τους από λέξεις της κρητικής διαλέκτου. Μην σας κουράζω άλλο, βουρ στην... μπύρα!
Ετικέτα: ΨακίΕίδος: India Pale Ale
Αλκοόλ: 7,5%
IBU: 50
Το ψακί είναι μία άγνωστη σε πολλούς λέξη. Κρητική λέξη που σημαίνει κάτι πικρό και επιθετικό, και χρησιμοποιείται και σε ιδιωματισμούς για να προσδιορίσει κάτι τόσο πικρό όπως ένα δηλητήριο. Σε αρκετά χωριά μπορείτε ακόμα να ακούσετε την φράση "στάζουν ψακή τα χείλη της". Αρκετά ταιριαστό λοιπόν όνομα για μία India Pale Ale. Από εμφάνιση σκίζει! Αρκετά θολό πορτοκαλί σώμα, με έναν υπόλευκο παχύ αφρό, ο οποίος θα πέσει αφήνοντας ένα στρώμα στην επιφάνεια. Το άρωμα της είναι όπως το περιμένουμε, λυκίσκοι και φρουτάκια, και λυκίσκοι και πορτοκάλια, και μανταρίνια, και λυκίσκοι και πεύκα, και κάπου εκεί και λίγοι λυκίσκοι.. Ίσως με λιγότερη ένταση από ότι θα ήθελα, αλλά κάτι που πολύ εύκολα διορθώνεται. Η γεύση είναι ευχάριστα παράξενη. Αρχίζει πικρή με νότες λυκίσκου, πορτοκαλιού, μανταρινιού, πεύκου και λεμονιού, για να τελειώσει με μία αίσθηση καραμέλας και ψωμιού. Το αλκοόλ ίσως να φαίνεται λίγο και αυτό με ξενίζει, καθώς δεν είναι και τόσο υψηλό. Το σώμα της είναι ελαφρύ προς μέτριο με χαμηλή ενανθράκωση. Σε γενικές γραμμές μία αρκετά ωραία India Pale Ale, παντρεύει με ωραίο τρόπο την γλύκα των βυνών με την πίκρα και τις γεύσεις του λυκίσκου. Προσωπικά, όμως, θα την ήθελα λίγο πιο πικρή, όχι αρκετά, και λίγο πιο έντονο το άρωμα, το οποίο φαίνεται να χάνεται σχετικά γρήγορα. Αυτό βέβαια είναι και η προσωπική μου άποψη, η οποία δεν αναιρεί το γεγονός πως είναι μία πολύ ωραία India Pale Ale, Πολύ πιο ωραία και ακόμα πιο πολύ IPA από πολλές "IPA" που βγαίνουν κατά καιρούς στην ελληνική αγορά..
Ετικέτα: Ο ασκιανός
Είδος: Porter
Αλκοόλ: 7%
Φτάνουμε και στην Porter, την μικρή μαύρη της σειράς, για την οποία και έχω ακούσει πολλά θετικά σχόλια και, έχοντας πολύ καιρό να δοκιμάσω ένα καλό παράδειγμα του είδους, την αναμένω με λίγο ανυπομονησία. Ο ασκιανός σημαίνει, όπως φαντάζεστε, ο ίσκιος. Ανοίγω το μπουκάλι και σερβίρω, ενώ ήδη μου έρχονται τα πρώτα αρώματα. Η εμφάνισή της είναι πραγματικά υποδειγματική! Κατάμαυρο χρώμα, με καφέ σκούρο αφρό, αρκετά πηχτό και συνεκτικό, ο οποίος θα πέσει και να αφήσει μόνιμα ένα στρώμα. Άρωμα έντονο με τον καφέ και τις καβουρδισμένες βύνες στο προσκήνιο. Η γεύση, αρκετά ισορροπημένη ανάμεσα σε γλύκα και πίκρα, ακολουθεί πιστά με τον καφέ και την μαύρη σοκολάτα να γεμίζουν τους γευστικούς κάλυκες, και την καβουρδισμένη βύνη να ακολουθεί. Ίσως και να υπάρχουν κάποιες νότες μαύρων φρούτων, ή καμένης καραμέλας, που απλά δίνουν μία ενδιαφέρουσα πολυπλοκότητα. Η επίγευση είναι προς την πικρή μεριά με τον καφέ να μένει αρκετά. Το σώμα της μέτριο και κολλώδες, με την μέτρια ενανθράκωση να ανεβάζει το όλο σύνολο! Μία πραγματικά εξαιρετική μπύρα, και για μένα η καλύτερη της σειράς! Εύγε!! Κάποιοι θα έλεγαν πως θυμίζει πιο πολύ Stout και όχι Porter, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει θέμα, όταν μιλάμε για δύο είδη τόσο συγγενικά, και για μία τόσο καλή μπύρα. Και πάλι εύγε!Ετικέτα: Το Σκοτίδι
Είδος: Imperial Stout
Αλκοόλ: 9%
IBU: 75
Όλοι λίγο πολύ μπορείτε να καταλάβετε την έννοια αυτής της λέξης, με την οποία επέλεξαν οι δημιουργοί να ονομάσουν την Imperial Stout τους. Η ακριβή της έννοια, η ετυμολογία της αν θέλετε, είναι η παντελής έλλειψη φωτός, το απόλυτο σκοτάδι. Όπως δηλαδή περιμένουμε να είναι κάθε Imperial Stout που σέβεται το όνομά της. Ανοίγοντας την φιάλη, το δωμάτιο γεμίζει με νότες καφέ και πικρής σοκολάτας! Πολύ καλή αρχή, η οποία συνεχίζεται με την εμφάνιση της. Το ποτήρι λοιπόν γεμίζει με ένα κατάμαυρο υγρό, το οποίο στεφανώνει ένας πυκνός καφετής αφρός, μέτριας διάρκειας, ο οποίος όταν πέσει θα αφήσει ένα δαχτυλίδι και ένα (γυμνό μάλλον) νησάκι στην μέση. Το άρωμα είναι πολύ ωραίο και έντονο. Καφές και μαύρη σοκολάτα έχουν τον πρώτο λόγο, και ίσως να φαίνεται και μία υποψία καβουρδίσματος. Η γεύση γλυκόπικρη, ακολουθεί πιστά το άρωμα. Καφές και μαύρη σοκολάτα στο προσκήνιο, με μαύρες βύνες και ίσως κάποιες νότες μαύρων φρούτων, που όμως τις καλύπτει ο καφές, δίνοντας έτσι μια ενδιαφέρουσα και διακριτική πολυπλοκότητα. Η επίγευση είναι πικρή και μακρά, αντίστοιχη ενός σκέτου εσπρέσο. Γεμάτο σώμα, αρκετά πηχτό, χαμηλή ενανθράκωση, μία κλασσική Imperial Stout, η οποία όταν ζεσταίνεται εμφανίζει αρκετά μαύρα φρούτα. Κάποιος θα έλεγε ότι είναι μία κάπως μονοδιάστατη μαυρίλα, με τον καφέ να καλύπτει τα άλλα χαρακτηριστικά, και ίσως να συμφωνούσα. Με τίποτα, όμως, δεν είναι αρνητικό αυτό, καθώς η μπύρα πραγματικά είναι απολαυστικότατη! Άποψή μου, είναι, πως θα ωφεληθεί σίγουρα από κάποιους μήνες ακόμα στο μπουκάλι, με σκοπό να υποχωρήσει ο καφές, και να ανέβουν πιο γλυκά χαρακτηριστικά στην επιφάνεια..